Stel je eens voor: Je loopt over straat, luisterend naar een pas gekocht album van je favoriete artiest. Je zit net midden in een lekker nummer als plots de muziek stopt en je een zacht gefluister door je hoofdtelefoon hoort. Het is de artiest. Hij bied je een exclusieve track aan, te downloaden via de website. Je gaat naar de website en vult al je gegevens in voor deze exclusieve track. Jij blij met je track en de artiest blij me je gegevens!
Dit is een van de velen voorbeelden van originele manieren om een database te verzamelen voor promotiedoeleinden. Ik vraag mij af waarom de artiesten tegenwoordig origineel moeten doen om fans te lokken en te behouden? Vroeger bracht je een plaatje uit, maakte je misschien een poster, verscheen je een keer op de radio of televisie, en kassa! Je plaatje verkocht als een malle! Zijn we daar tegenwoordig niet meer tevreden mee of zijn de muziekliefhebbers gewoon veel te moeilijk te bereiken?
Om daar een antwoord op te vinden ga ik eerst eens kijken naar mijn eigen situatie. Ik ben geloof ik een van de nog weinige jongeren die bijna al haar inspiratie van de radio haalt. 3FM is mijn vaste radiostation. Ik word er mee wakker, ga er mee naar school, ga er mee naar huis en wandel er mee met mijn hond. Je zou zeggen dat ik dus een makkelijk te bereiken muziekliefhebber ben. Helaas is de waarheid het omgekeerde. De muziek op de radio bereikt me wel, maar in de meeste gevallen houdt het me niet vast. Ik bezit namelijk bijna geen enkele Cd van de 'radioartiesten', tenzij ik erg onder de indruk was (lees: recentelijk kocht ik nog de Cd van Caro Emerald). Hoe komt dit toch? Ik geniet erg van leuke muziek op de radio en ik vraag graag een plaatje aan maar is de stap naar het werkelijk aanschaffen van muziek te groot?
Ik denk het niet. Het is juist te makkelijk!
Een artiest die ik leuk vind (niet wauw... maar leuk) mag van mij best gekke capriolen uithalen om mij zover te krijgen de Cd aan te schaffen. Leuke promotionele stunts kan ik erg waarderen waardoor mijn respect voor de artiest in kwestie toeneemt. In zo’n situatie ben ik sneller geneigd om een Cd te kopen. Artiesten waar ik muzikaal erg van onder de indruk ben liggen vaak direct al in mijn Cd-rek.
Maar wat voor mij geldt, hoeft niet voor de massa te gelden. In tegendeel, ik download bijna niet en dat terwijl de meeste mensen dit vaak wel doen. Het meest gehoorde excuus is toch wel: “Ik probeer het graag even uit voordat ik het koop”. Ik durf te wedden dat 90% van de mensen met zulke uitspraken het 9 van de 10 keer niet zullen kopen. Voor mij hoeven ze trouwens geen excuses te maken. Ik zou ook veel meer downloaden als ik de charme van goed gevuld Cd-rek niet belangrijk zou vinden.
Waarom heeft de massa originele stunts nodig voordat zij overgaan tot de aankoop van muziek? Naar mijn idee komt het door de gehele ontwikkeling van de maatschappij. Alles moet sneller, beter, mooier, nieuwer, overweldigender. Het draait allemaal om de beleving en dit moet terugkomen in de producten die wij aanschaffen. Ooit was het klassieke platenverhaal (opnemen à radio/tv à verkopen) ook nieuw, maar toch is het jarenlang voldoende geweest. Sinds de komst van allerlei nieuwe technologieën blijven we hunkeren naar het volgende (betere) product. Zo dus ook voor muziek. We wachten op nieuwere, betere en leukere marketing die ons overhaalt om muziek aan te schaffen. Artiesten en hun marketeers wringen zich in allerlei bochten om ons tevreden te houden. Artiest A biedt een gratis track aan in ruil voor gegevens, terwijl Artiest B al gitaarspelend uit een vliegtuig springt. Het maakt niet uit hoe groot of klein de stunt is, zolang het maar origineel is en wij daarvan (al is het maar voor even) door onder de indruk zijn.
De muziekindustrie beweegt mee met de ideologie van de huidige maatschappij. Ik voorspel dat er binnenkort nog veel meer artiesten komen die alles beter, sneller, mooier, leuker en nieuwer kunnen. Muzikant zijn is zeker geen relaxte baan meer. 24/7 crowd pleasing is het motto! (door Anouk Kantelberg)