dinsdag 8 juni 2010

Knipselkrant (7)

  • Zijn na de platenmaatschappijen nu de publishers aan de beurt? EMI Music Publishing, wereldwijd decennialang de grootste speler, ook actief én succesvol op de Nederlandse markt, sluit onverwacht de deuren van het Nederlandse en Belgische kantoor (via Entertainment Business):



  • Allemaal tevreden Bandcamp-gebruikers, evenals producer Sotu The Traveller die besloot zijn album daar uit te brengen voor €3,50: "Er was interesse van diverse kleinere labels, maar volgens mij schiet ik daar niet veel mee op. Dan teken je je rechten weg om 3 jaar later €500 op je rekening bijgeschreven te zien. Ik volg de ontwikkelingen op internet en wil wel eens zien wat er gebeurt op Bandcamp."
  • Weet U nog: wat was De Kracht van '88? Dat blijkt Snoranje! Met een beetje muzikale hulp van Little Things That Kill.

zondag 30 mei 2010

Knipselkrant (6)

De opgespaarde kliekjes van afgelopen week:
  • Must-read, als fan van Bandcamp: If I were a new artist using Bandcamp... (via Marcel). Korte blogpost, eindigt zo: "Ask yourself how much a record label would pay for and invest in your project right now? If that number isn't high because you're a new artist, then use Bandcamp to help get yourself to the point where they will be making you offers, and then ask yourself if you really need them". Wijze raad.
  • En BUMA, heb je die nodig? Marco Raaphorst blogt van niet. Ook een must-read voor muzikanten die het zelf willen, kunnen of moeten doen.
  • Meer DIY: Atze op 3VOOR12 over DIY op Spotify. Vooral Pim geeft in de laatste 2 zinnen een razendslimme tip (denk daarbij ook aan relevante playlists op 22tracks)! Meer Spotify op Digimuziek.
  • De absolute must-see van deze week: Johanna Blakley over why the absence of Copyright is good for Fashion. Fantastisch verhaal, 100% waar, helemaal uitkijken want dit geldt niet alleen voor mode (via Joost):
  • Het lachen bewaar ik voor het laatst: cultuurwetenschapper Thimon de Jong mag beargumenteren dat vroeger alles beter was, vooral de muziek. Wat een oubollige kolder van een 33-jarige bejaarde! En vooral: niet waar, aldus Thomas van Aalten. Vindt ook Lucky Fonz III (ook te lezen op Hyves):

Knipselkrant (5)

  • Net als Diaspora, een open source social community die de slag wil aangaan met Facebook. De 4 oprichters/ontwikkelaars haalden binnen 12 dagen (!) het benodigde startkapitaal bij elkaar (en daarna nog tienduizenden dollars!). Knap, maar 37signals waarschuwt ze voor het plotse succes zónder 1 letter geprogrammeerd te hebben. En dat vond ik dan weer uitermate boeiend om te lezen. Directe aanleiding voor het (overdreven?) enthousiasme rond Diaspora is de recente kritiek op Facebook, met name het privacybeleid. Beetje onzinnig eigenlijk: daar ben je immers zelf bij...
  • Mooi moment om nog een kritische noot over social media te kraken: Is Social Media Saving Music (via Gert Jan)? Of films? Why I Steal Movies… Even Ones I'm In. Wat Leon zegt:

zaterdag 22 mei 2010

Succesvol door socialmedia

De afgelopen jaren heeft de socialmedia veel veranderingen gekend. Middels deze veranderingen heeft het ook deuren geopend voor allerlei artiesten. Zij zetten op die versere websites hun materiaal neer om gehoord en- of gezien te worden. Maar enkelen van hen zijn daadwerkelijk echt doorgebroken.

In 2005, na enkele demo’s te hebben opgenomen, creëerde Lilly Allen een MySpace account. Op haar profiel maakte ze daar haar opnames bekend. Door alle bekendheid en de views die ze kreeg door haar MySpace pagina kreeg ze een  contract aangeboden door Regal Recordings. Eenmaal daar beland ging ze verder met haar eerste album. Haar eerste release verkocht op de internationale markt meer dan 2.6 miljoen exemplaren. Tevens kreeg ze een nominatie voor de Grammy Awards en MTV Video Music Awards.

Souja Boy. Tegenwoordig in de Amerikaanse rap scene een welbekende en succesvolle artiest. Hij startte rond 2005 met zijn muziek op het internet te zetten. Dit deed hij op SoundClick. Naar aanleiding daarvan maakte hij een MySpace en YouTube account aan waar hij ook verschillend materiaal poste. In 2007 brak hij echt door, door een lowbudget muziekvideo te posten op zijn YouTube kanaal genaamd Crank That. Het nummer met een bijbehorende dansroutine werd een een hit. Hierdoor kreeg hij airplay op de radio later tekende hij een contract bij Interscope Records.

Hoewel hij hier in Nederland niet of nauwelijks zo bekend is als in Amerika en wij waarschijnlijk niets van hem willen weten, is Justin Bieber een van de grotere opkomende artiesten. Hij begon drie jaar geleden met het maken van covers en plaatste het op YouTube. Deze video’s werden ontdekt door ene Scooter Braun, die uiteindelijk zijn manager werd. Zijn debuut singel belandde wereldwijd in tien landen de top dertig. De daarop volgende release werd in Amerika platina.

Maar ook van Nederlandse bodem is er een artiest die zich succesvol kan noemen. Esmee Denters gebruikte net als vele anderen YouTube om zich kenbaar te maken. Wat begon als hobby, is nu ontwikkeld in een droombaan. Ze creëerde drie jaar geleden een account op YouTube en poste daar covers van diverse artiesten, met stiekem in haar achterhoofd de gedachte om ontdekt te worden. In 2008 werd zij dan ook daadwerkelijk ontdekt door de enige echte Justin Timberlake.

Hieruit kan geconcludeerd worden dat er uiteraard een mogelijkheid is je ontdekt voor door het materiaal op het internet te zetten. De kans is klein, but anything can happen...

(door Bart Visser)

donderdag 20 mei 2010

Old school vs. downloads

Waar is die tijd gebleven dat je nog cassettebandjes had, op je nieuwe discman naar muziek luisterde en dat je met je zakgeld van een maand, eindelijk genoeg had gespaard om die ene CD te kopen die je zo graag wilde hebben?

Tegenwoordig kun je zelfs apparaatjes kopen waarmee je je oude cassettebandjes en LP’s kan convergeren naar je computer, zodat je alles digitaal hebt. Want dat willen mensen. Met de komst van de mp3-spelers en iPods is muziek niet meer van je computer weg te denken. Daarbij komt ook nog eens de mogelijkheid tot muziek downloaden, dus wat heeft het nog voor nut dat je een CD in de winkel koopt? Downloaden is makkelijker, sneller en goedkoper. Het is dan ook logisch dat we massaal aan het downloaden zijn geslagen.

Ik werk zelf in de Free Record Shop in Culemborg, en informeerde naar de omzetcijfers. Mijn shopmanager wist te vertellen dat de Free Record Shop nog steeds de meeste inkomsten uit de CD-verkoop haalt. Er zijn dus nog steeds mensen die CD’s kopen, maar dat aantal is flink gedaald en daalt nog steeds.

Toch hebben bijvoorbeeld cassettebandjes nog steeds een bepaald effect op de consument. Denk maar aan de actiegadget die je een tijd geleden kreeg bij een krat bier: een USB-stick in de vorm van een hip, retro cassettebandje. Hartstikke oldschool natuurlijk, en daarom ook zo in trek, want oldschool is cool!! En Bol.com, die weer vinyl op de markt brengt. Ideaal voor de die-hard die nog die ene LP in zijn of haar collectie wil hebben, maar trekt het de grote markt?

Cassettebandjes komen niet meer terug, LP’s worden meer gezien als een collectors-item dan een mega verkoop. Is er nog hoop voor de CD, of is die ook al gauw verleden tijd? Vele mensen zeggen dat het over en uit is met de CD’s, maar zolang er nog een (dan wel kleine) groep is die nog wel koopt, heb ik nog hoop. Ik vind namelijk dat een echte CD, met hoes, en een boekje erbij een meerwaarde geeft aan de muziek. Natuurlijk download ik zelf ook, maar zodra ik een plaat echt goed vind, wil ik hem ook graag in mijn handen kunnen houden en zeggen ‘die heb ik gekocht!’. En daarbij heb ik ook het gevoel dat ik de artiest in kwestie steun.

De meerderheid van de mensen die ons landje telt, zal daar niet bij stilstaan, die denken alleen maar ‘downloaden kost niks!’, en geef ze eens ongelijk? Vooral in deze tijden geven mensen minder geld uit, en zoeken alternatieven. Het alternatief voor een CD kopen, is een CD downloaden: Je hoeft er niet voor de deur uit, je hoeft geen 16,99 meer te betalen (al is de gemiddelde CD nu vaak niet duurder dan 9,99) en je hebt ze al op je computer, zodat je de nummers meteen op je mp3-speler of iPod kunt zetten.

Met de constante vernieuwingen die we meemaken en de snelheid waarmee dat gaat, is het goed mogelijk dat we naast de cassettebandjes en de LP’s, ook de CD’s als oldschool kunnen gaan beschouwen. Ik hoop echter dat er een wonder gebeurt en platenzaken gewoon kunnen blijven bestaan, want zonder platenzaken zou ik het ineens een stuk minder leuk vinden om lekker in de stad te wandelen en winkels te bekijken. (door Renate van der Craats)

dinsdag 11 mei 2010

Op naar 10de editie van de record store Day!

Ik neem aan dat bijna iedere muziekliefhebber het zonde vindt dat de platenzaken langzamerhand verdwijnen uit Nederland. Maar waarom zou je daar überhaupt nog een cd kopen? Platenwinkels zijn te duur en hebben een beperkt assortiment. Bij groothandels als Mediamarkt en Saturn kost elk plaatje hooguit €15. Daarnaast levert   webwinkel Bol.com de CD relatief goedkoop op je deurmat af. En als je niets geeft om het artwork en de bijgevoegde informatie van een cd, download je deze gratis van het Internet of betaal je tegen een gering maandelijks bedrag voor je nummers bij diensten als Spotify.

Op 17 april was het wereldwijd Record Store Day. Op die dag vierden ook ongeveer 60 Nederlandse platenzaken hun bestaan met speciaal voor die dag uit uitgebrachte vinyl releases en optredens in de winkel. Mijn eigen platenboer Sounds in Tilburg deed ook mee en toevallig viel dit ook nog samen met het grootste stonerrock festival ter wereld, Roadburn, dat jaarlijks in Tilburg plaatsvindt. De verkopen waren die dag weer ouderwets goed. Veel platenzaken hebben de laatste jaren echter het bijltje erbij neer moeten gooien; Boudisque, Sounds, Music Store, Brutus en onlangs het Middelburgse Spin. Anderen,  zoals Plato en Bullit verhuisden van het centrum van de stad naar goedkopere locaties.

Toch zijn er ook zaken die hun hoofd boven water houden. Hun geheim? Meer bieden dan alleen een kale CD! Allereerst moet natuurlijk bovenaan staan de liefde voor muziek, het enthousiasme en de vakkennis van de verkoper. Zo vroeg ik Maarten, de eigenaar van Sounds Tilburg, naar een bepaalde CD. Hij had die niet in zijn assortiment, maar hij adviseerde mij ook eens te luisteren naar een aantal andere CD’s en uiteindelijk liep ik naar buiten met een pracht van een plaat! Misschien een goedkope verkooptruc, maar hij bracht me wel bij mooie nieuwe muziek, die ik anders nooit had gekocht. Ook organiseren platen winkels regelmatig optredens in de winkel, waardoor muzikanten en kopers/fans dichter bij elkaar komen. De platenzaak wordt zo een ontmoetingsplek waar liefhebbers met mekaar over muziek praten onder het genot van een kopje koffie in een lounge-achtige omgeving.

Er wordt ook steeds meer vinyl gekocht, nieuw en tweedehands. Platenzaken spelen daar goed op in. Ook verbreden ze hun assortiment met muziekfilms en boeken over muziek of zoals bij Sounds Tilburg, het verkopen van nieuwe en tweedehands platenspelers, naalden en luidsprekers. Daarnaast zullen de platenzaken meer en meer moeten gaan samenwerken om bij maatschappijen goede deals te kunnen krijgen. Om hun klanten te bereiken zullen ze ook gebruik moeten maken van nieuwe media. Zo twittert Sounds Tilburg nieuwe releases en aankondigingen van instore optredens naar meer dan 600 klanten.

Of de overgebleven platenzaken op deze wijze het hoofd boven water kunnen blijven houden is natuurlijk onzeker, maar er zijn aantal liefhebbers die vinyl of CDs  blijven kopen en die moet je weten te bereiken en te onderhouden. Dus, op naar 10de editie van de record store Day! (door Joep Schmitz)

 

 

vrijdag 7 mei 2010

Knipselkrant (4)

  • Onderstaande infographic over (opgeklopte) cijfers rond de muziekindustrie, piraterij en illegale downloads dook afgelopen week overal op. Dus ook hier:
  • En een geüpdate videootje, minstens zo boeiend als de vorige (via Wilbert):
  • Newsweek over de comeback van de videoclip: "1. Because the music industry is all about “value added”, 2. Because the visual pop artist is all the rage again, 3. Because it doesn’t have to cost $7 million, 4. Because MTV as we knew it is dead (inderdaad! TMF trouwens ook) and 5. Because turgid, political faux-meaningfulness is the key to stardom".
  • In de onregelmatige serie '[...] doet het zo' op EHPO laten bands en muzikanten aan de hand van concrete voorbeelden zien hoe ze hun zaakjes op en buiten internet aanpakken. Vorige week nog Only Seven Left. Leerzaam. De meeste posts worden geschreven door blanke, middle-class rockjongens en -meisjes, veel te weinig door DJ's, dance-producers, dames en heren die iets anders dan 3VOOR12-approved alternative rock maken. Gelukkig is daar Top Notch, dat hun belangrijkste MC's en producers ervaringen laat delen op hun blog. Goede zaak!
  • Ondertussen blogt Productiehuis ON over subsidiëring van popmuziek en het (arme) bestaan van popmuzikanten. Scherp.
  • God o god, BREIN is weer aan het brullen en dreigt met een kort geding: Ziggo moet The Pirate Bay blokkeren.
  • Volgens Arnoud Engelfriet, ICT-jurist gespecialiseerd in internetrecht, zijn BREIN's acties dodelijk vermoeiend: "De vraag “moeten bepaalde sites verboden worden” of “wanneer moeten providers sites blokkeren” zijn fundamenteel want ze raken aan het grondrecht op toegang tot internet. Dergelijke fundamentele beslissingen verdienen discussie in het parlement en afgewogen wetgeving - niet een vonnis afgedwongen door een lobbyclub." Want laten we dat niet vergeten: BREIN is een lobbyclub die de belangen van de traditionele muziekindustrie verdedigt, niet per se die van muzikanten en fans, schrijvers en lezers, regisseurs, scriptschrijvers en filmliefhebbers! Bovendien een club die internetgebruikers kortzichtig over 1 kam scheert: "[...] Het afsluiten van sites die structureel illegaal gebruik maken van ongeautoriseerde entertainment [is] niet populair bij internetgebruikers met duurdere breedbandabonnementen die vooral op het internet zitten vanwege de toegang tot illegale muziek, films, televisieseries en games (en voor een kleiner deel ook illegale digitale boeken)." Schandalig.

donderdag 29 april 2010

Knipselkrant (3)

  • Doe mij en vele anderen een plezier en bestel dit shirt. Of beter nog: volg het goedbedoelde advies op. Norbert schreef er afgelopen week een sterk stuk over in NRC Next. Zelf stond ik o.a. bij Midlake en Mumford & Sons, alwaar het publiek beide voorprogramma's en soms ook de hoofdact overstemde. Kappen!
  • Nieuwe muziek van Minco Eggersman. Hij sloot zich op in een kerk, kwam eruit met prachtmuziek en beloont kopers met een CD in lederen (!) verpakking + 5 filmpjes:

  • Ook een nieuwe Interpol-track en het eerste hoorbare resultaat van Metro Mortale, die onlangs hier vertelden hoe ze onderstaande track thuis opnamen. Het moet gezegd, het is te gek geworden! Wel even download-optie aanzetten, mannen:

Vrolijke Koninginnedag!

woensdag 28 april 2010

Less isn’t more; more is more!

Stel je eens voor: Je loopt over straat, luisterend naar een pas gekocht album van je favoriete artiest. Je zit net midden in een lekker nummer als plots de muziek stopt en je een zacht gefluister door je hoofdtelefoon hoort. Het is de artiest. Hij bied je een exclusieve track aan, te downloaden via de website. Je gaat naar de website en vult al je gegevens in voor deze exclusieve track. Jij blij met je track en de artiest blij me je gegevens!

Dit is een van de velen voorbeelden van originele manieren om een database te verzamelen voor promotiedoeleinden. Ik vraag mij af waarom de artiesten tegenwoordig origineel moeten doen om fans te lokken en te behouden? Vroeger bracht je een plaatje uit, maakte je misschien een poster, verscheen je een keer op de radio of televisie, en kassa! Je plaatje verkocht als een malle! Zijn we daar tegenwoordig niet meer tevreden mee of zijn de muziekliefhebbers gewoon veel te moeilijk te bereiken?

Om daar een antwoord op te vinden ga ik eerst eens kijken naar mijn eigen situatie. Ik ben geloof ik een van de nog weinige jongeren die bijna al haar inspiratie van de radio haalt. 3FM is mijn vaste radiostation. Ik word er mee wakker, ga er mee naar school, ga er mee naar huis en wandel er mee met mijn hond. Je zou zeggen dat ik dus een makkelijk te bereiken muziekliefhebber ben. Helaas is de waarheid het omgekeerde. De muziek op de radio bereikt me wel, maar in de meeste gevallen houdt het me niet vast. Ik bezit namelijk bijna geen enkele Cd van de 'radioartiesten', tenzij ik erg onder de indruk was (lees: recentelijk kocht ik nog de Cd van Caro Emerald). Hoe komt dit toch? Ik geniet erg van leuke muziek op de radio en ik vraag graag een plaatje aan maar is de stap naar het werkelijk aanschaffen van muziek te groot?

Ik denk het niet. Het is juist te makkelijk!

Een artiest die ik leuk vind (niet wauw... maar leuk) mag van mij best gekke capriolen uithalen om mij zover te krijgen de Cd aan te schaffen. Leuke promotionele stunts kan ik erg waarderen waardoor mijn respect voor de artiest in kwestie toeneemt. In zo’n situatie ben ik sneller geneigd om een Cd te kopen. Artiesten waar ik muzikaal erg van onder de indruk ben liggen vaak direct al in mijn Cd-rek.

Maar wat voor mij geldt, hoeft niet voor de massa te gelden. In tegendeel, ik download bijna niet en dat terwijl de meeste mensen dit vaak wel doen. Het meest gehoorde excuus is toch wel: “Ik probeer het graag even uit voordat ik het koop”. Ik durf te wedden dat 90% van de mensen met zulke uitspraken het 9 van de 10 keer niet zullen kopen. Voor mij hoeven ze trouwens geen excuses te maken. Ik zou ook veel meer downloaden als ik de charme van goed gevuld Cd-rek niet belangrijk zou vinden.

Waarom heeft de massa originele stunts nodig voordat zij overgaan tot de aankoop van muziek? Naar mijn idee komt het door de gehele ontwikkeling van de maatschappij. Alles moet sneller, beter, mooier, nieuwer, overweldigender. Het draait allemaal om de beleving en dit moet terugkomen in de producten die wij aanschaffen. Ooit was het klassieke platenverhaal (opnemen à radio/tv à verkopen) ook nieuw, maar toch is het jarenlang voldoende geweest. Sinds de komst van allerlei nieuwe technologieën blijven we hunkeren naar het volgende (betere) product. Zo dus ook voor muziek. We wachten op nieuwere, betere en leukere marketing die ons overhaalt om muziek aan te schaffen. Artiesten en hun marketeers wringen zich in allerlei bochten om ons tevreden te houden. Artiest A biedt een gratis track aan in ruil voor gegevens, terwijl Artiest B al gitaarspelend uit een vliegtuig springt. Het maakt niet uit hoe groot of klein de stunt is, zolang het maar origineel is en wij daarvan (al is het maar voor even) door onder de indruk zijn.

De muziekindustrie beweegt mee met de ideologie van de huidige maatschappij. Ik voorspel dat er binnenkort nog veel meer artiesten komen die alles beter, sneller, mooier, leuker en nieuwer kunnen. Muzikant zijn is zeker geen relaxte baan meer. 24/7 crowd pleasing is het motto!  (door Anouk Kantelberg)


maandag 26 april 2010

Spotify, een kans of een bedreiging?

Ik denk dat we wel kunnen stellen dat we meer en meer afstevenen op een toekomst waarin iedereen veel/alle informatie altijd overal beschikbaar heeft. Dus ook muziek. De Zweedse streaming muziekdienst Spotify wordt door velen aangemerkt als dé toekomst van de muziekindustrie. Het idee is simpel: voor een vast bedrag per maand (of gratis, met reclame) kun je onbeperkt muziek luisteren. Streaming, op je computer en op je mobiele telefoon. Alle vier (binnenkort drie?) de major labels doen mee, plus een groot aantal onafhankelijke labels. Spotify zou de ultieme muziekbibliotheek moeten zijn. Op MusicThinkTank las ik onlangs een interessante discussie over Spotify, maar dan vanuit de muzikant belicht. Het roept bij mij een hoop vragen op in ieder geval.

 

Hoe moet je als muzikant zo’n service nou zien? Puur als promotie of ook als inkomstenbron? Het idee van streamen is dat je geen eigenaar wordt van een kopie, maar je er alleen naar luistert. Waarom zou je nog downloaden of een Cd kopen als je alle muziek bij de hand hebt? Als band betekent dit dat je muziek potentieel bij een hoop mensen te horen zal zijn.


Maar goed, mijn muziek is nu net zo gemakkelijk vindbaar op het internet als met Spotify. De fans moeten toch eerst getriggerd worden om een artiest op te zoeken. Of krijgt/heeft spotify een functie die de luisteraar nieuwe muziek aanbiedt, gebaseerd op zijn/haar luistergedrag? Als inkomstenbron lijkt het voor de muzikant op dit moment nog niet de oplossing te zijn. 0,00047 per stream, daar koop je nog geen korrel hagelslag voor, laat staan een boterham! Ok, dus het is geen vervanging van de CD, maar een vervanging van de gebruikelijke advertentie (volgens Steve Lawson). Maar dan blijft de vraag: waarom zouden mensen je muziek (CD/LP/digitaal) nog kopen als je alle muziek, altijd, overal bij de hand hebt? (geplaatst door Bram Versteeg)