The Long Tail (4)

Beetje bijgekomen van Koninginnenacht?

3VOOR12's Atze de Vrieze reageerde gisteren op de eerste post in deze serie. Hij vervolgt: "Dat de Long Tail bestaat, daar twijfel ik niet aan [check bijvoorbeeld de opvallende kijk- en bezoekcijfers die Erwin Blom over 3VOOR12 noemt. Hier cijfers over 2008]. Of het werkt als economisch model, daar ben ik nog niet zo zeker van. Dat mensen consumeren volgens dit model, dat zeker. Die fijne illegale community waar je alle backcatalogi kan vinden die er zijn, blogs, de eenvoudige toegang tot buitenlandse media en internetradio, de 3VOOR12 Luisterpaal. Zelfs de iDisk vol muziek die je deelt met vrienden is er een voorbeeld van. Je kunt als gebruiker alle muziek horen die vroeger nooit de playlist haalde op de radio. Een groot deel van de gebruikers luistert nog steeds - of ik moet zeggen weer - naar de ouderwetse radio, die echt niet gaat verdwijnen. Het gros van de mensen verdiept zich net zo veel in muziek als ik in films. Maar een fanatieke groep maakt wel degelijk gebruik van al die nieuwe mogelijkheden. Ik heb persoonlijk nog nooit zoveel nieuwe muziek gehoord als afgelopen jaar. En dat komt niet doordat het allemaal automatisch op onze redactie belandt. Dat geldt namelijk maar voor de helft...".

Heel herkenbaar dit. Zo haal ik zojuist ruim 350 nieuwe tracks binnen (samen 2,4 Gb), het meeste via een iDisk die ik deel met zo'n 70 mensen, gebookmarkte blogs en The Hype Machine. Last.fm houdt bij wat de helft van die iDiskers draait. Daarnaast besteed ik zo'n €100 per maand (en vaak meer) aan CD's, vinyl en downloads. En voor alle duidelijkheid: die iDisk en The Hype Machine zijn geen gemiste verkopen! Ik heb simpelweg meer interesse in muziek dan geld en behoor tot de mensen, zoals Andrew dat zo mooi zegt, "who's appetite for music is voracious". Gulzig inderdaad.

En Atze is dat ook: "Alles wat ik hoor kan iedere fanatieke muziekliefhebber horen. Gratis. Wil-ie het ook kopen? Nee, natuurlijk niet. Dat kan niet eens. Veel te duur: €1 per liedje of €15 voor een CD. Vul daar je 80 Gb maar eens mee! Of je externe harde schijf van Media Markt: 500 Gb voor €100. Dat is met een hoge bitrate nog steeds ongeveer 100.000 liedjes. Honderdduizend liedjes! Dat is meer dan je in een jaar kunt beluisteren. Je downloadt dus niet alleen het nieuwe album van AC/DC, maar ook de complete catalogus, voor áls je op een dag zin hebt om Back In Black een keer op te zetten. Niet te betalen natuurlijk. Dus koop je wellicht, omdat je geweten je dat influistert, de mooiste platen van het jaar. En dat zijn toch die platen waar iedereen het over heeft. Elbow. En Vampire Weekend. En Fleet Foxes. Want die waren nu eenmaal het best in 2008."

Die 3 platen heb ik braaf aangeschaft, Atze (...en Universal en V2). En 70+ iDisk-vrienden afgelopen jaar minstens 3 keer gemaild hoe briljant The Seldom Seen Kid is. Ik heb even gecheckt: zo'n 12 iDisk-ers hebben 'em daadwerkelijk gekocht (de CD, of gedownload bij iTunes), voor zichzelf of voor anderen. Dat is ruim 16%, geen verkeerde score. Eén iemand antwoordde: "Elbow en Bon Iver waren langs mij heen gegaan omdat ik te druk was met mijn absolute #1, TV On The Radio. Beiden heb ik in de Kerstvakantie gekocht om de Top 5 compleet op CD te hebben." Lang leve internet, sociale media, communities, Apple en The Long Tail!

"De Long Tail in het boek van Chris Anderson beweegt zich nog vooral rond de zoeksystemen en de tools die sites als Amazon bieden, maar het gemak waarmee je overal aan kunt komen buiten de grote legale spelers om speelt een cruciale rol. En hoe hard de RIAA en Brein ook proberen, die ontwikkeling is niet meer te stoppen."

Dank voor je uitgebreide reactie, Atze. Morgen op dit blog: ervaringen van wat Long Tail-muziekretailers.

The Long Tail (3)

Redacteur Atze de Vrieze van VPRO's 3VOOR12 reageerde per mail op het stuk van gisteren. Interessant genoeg om integraal te plaatsen, later deze week gevolgd door reacties van een paar andere relevante partijen:

"Boeiend stuk over de Long Tail, Niels. Ik ben met je eens dat de berichtgeving wat te gemakkelijk was. Wel een opmerking bij jouw stuk: de firma Universal is een opmerkelijke partij om bij te checken of de Long Tail werkt, omdat dat nu juist de partij is die het grootste deel van die 20% hits in handen heeft. Logisch dat ze daar ook veruit het meest op focussen. Interessantere verhalen vind je wellicht bij Bol.com en iTunes, die je al noemt, maar vooral ook bij kleine platenmaatschappijen. Bijvoorbeeld V2, dat afgelopen jaar alle hits had in de alternatieve muziek, het economisch interessantste deel van de Long Tail. Kun je leven op de liefjes van critici, zoals Vampire Weekend, Fleet Foxes en TV On The Radio, nu die veel toegankelijker geworden zijn voor het brede publiek? Of De Konkurrent, wiens grootste hits dit jaar de EP en het oude album van Antony waren, maar dat wel aan de onderkant steeds meer labels opzuigt, een enorme backcatalogus vertegenwoordigt en beweert gezond te zijn."

Atze merkt terecht op dat kleinere en gespecialiseerde maatschappijen als V2 en De Konkurrent (in theorie) relatief meer zouden moeten profiteren van de Long Tail. Echter, naast 20% van de actuele hits vertegenwoordigt 's wereld grootste muziekmaatschappij Universal ruim 60 jaar 'oude muziek' in hun catalogus. En backcatalogus zit in de Long Tail, niet in die 20% hits. Uit eigen ervaring weet ik bijvoorbeeld dat de 3 geniale albums van Nick Drake gestaag doorverkochten bij Universal. Ik meen me zelfs te herinneren dat na de eerste TV-uitzending van die briljante documentaire binnen een maand zo'n 5.000 albums werden verkocht. Dat is al snel €25.000 Long Tail-omzet! Gevonden geld, want de kosten van die albums zijn al lang en breed terugverdiend. Nog een sterk voorbeeld zagen we eergisteren: Sony BMG bracht afgelopen jaar namelijk de bestverkochte titel van Concerto uit. Een album uit 1977, verkoopprijs €20, dat bij Concerto dus meer verkocht dan beide Amy's, Marco, Coldplay en Duffy [peildatum: september '08]!

Atze van 3VOOR12 vertelt morgen verder.

Bloggerdeblog (3)

Is muziek gratis? Door Jovanka Stoimenovski

Afgelopen week zijn de mannen van The Piratebay dan eindelijk veroordeeld. Goed, dat heeft nog niet direct consequenties want ze gaan nog in hoger beroep, maar het geeft wel een sterk signaal naar andere soortgelijke sites. De vraag is alleen; helpt dit iets? Als het al lukt om The Piratebay uit de lucht te krijgen, staat de volgende site alweer klaar om de nummer één positie over te nemen.

We kunnen ongeveer zeggen dat dit kat en muis spel ergens rond Napster is begonnen en nog door zal gaan zolang internet nog 'vrij' te betreden is zonder te veel overheid bemoeienissen. Dus waarom blijft de muziekindustrie zo hard vasthouden aan het bestaande businessmodel? Waarom ligt de focus zo veel op de niet betalende consument, in plaats van de betalende consument. Waarom grijpt de industrie niet de mogelijkheden aan van digitale distributie en alle voordelen die hiermee gebracht worden?

Daar zijn een paar redenen voor. Ten eerste moet er veel geïnvesteerd worden in vernieuwing en die investeringen kosten geld en tijd terwijl het model zich nog niet compleet bewezen heeft. De grote platenmaatschappijen blijven toch gewoon miljarden-bedrijven met aandeelhouders en investeerders en in deze situatie blijven platenmaatschappijen gewoon proberen de winsten te behouden. Ook al gaan ze dan keihard tegen de gedachte in die op dit moment heerst bij de consument, zeker bij de consument die geboren is rond het internettijdperk:

Muziek is gratis en van ons allemaal.

Maar is deze gedachte zo juist? De visie van platenmaatschappijen was dat zij zelf de muziek bezitten en dat de consument slechts een licentie koopt om de muziek te beluisteren. Voor de consument voelde het alsof zij zelf de muziek bezit omdat er ook een drager en hoes bij werd geleverd. Maar sinds het digitale tijdperk is het mogelijk data uit te wisselen zonder deze fysieke drager.



Deze technische mogelijkheden hebben veroorzaakt dat muziek niet meer is dan een stukje code. Het voelt (nog steeds) enorm bevredigend een plaat te kopen. Maar een album op iTunes kopen voelt toch een stuk minder goed. Je koopt data die je ook gratis kan binnenhalen en het enige waarvoor je dus betaalt is voor respect en niet meer voor de drager. En dat is nu het probleem. Er zullen weinig mensen te vinden zijn die respect hebben voor platenmaatschappijen en hun aandeelhouders. Mensen zullen best wel bereid zijn de artiest te supporten, maar een groot label is toch een anoniemer geheel waar je ergens op de berg een tientje erbij legt.

Maar wat is de weg die een jong label moet ingaan? Hoe kan een nieuwkomer de valkuilen vermijden waar de grote labels nu zo in vast zitten? Ten eerste moet een label klein blijven en een duidelijk geluid uitdragen om zo niet een anoniem groot bedrijf te worden. Het is gewoon verleden tijd dat labels keihard kunnen cashen op één enkele hit en er moet gekeken worden naar andere inkomstenbronnen. Dit kan merchandise zijn maar natuurlijk ook de concerten die een label kan organiseren.

Ergens is dit allemaal wel een beetje scheef. De technische vernieuwingen gaan ervoor zorgen dat echte studioartiesten en studiobands moeten gaan optreden. Dit zorgt er ook voor dat grotere studio's met goede apparatuur steeds meer verdwijnen en dat artiesten steeds meer zelf opnametechnieken moeten gaan beheersen.

En hoe zal dit gaan bij andere media? Films, software en games hebben niet de mogelijkheid direct naar de mensen te gaan en op te treden. Dat zijn allemaal grote projecten met veel mensen achter de schermen. In games wordt er nu, in kleine mate, geëxperimenteerd met het 'ingame adverteren'. Dit is op dit moment echter nog een grote taboe. Je wilt immers niet door reclame gestoord worden als je een game speelt. Bij software en games wordt ook heftig geëxperimenteerd met allerlei anti-kopieer maatregelen. Dit zijn wel zaken waarbij de betalende consument weer erg veel nadeel ondervindt. Vandaar ook dat steeds meer game ontwikkelaars spellen alleen voor spelcomputers uitbrengen omdat het gemak voor de betalende consument hoog ligt en er niet makkelijk gekopieerd kan worden. Bij software heb je weer andere kanten. De ene kant is erg specialistische software waar veel geld voor gevraagd wordt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Photoshop. Daar is dan het bedrijfsleven voor die deze software betaalt. Aan de andere kant zie je steeds meer opensource programma's komen voor consumenten of software met advertenties.

Bij film is dit weer heel anders. Film is een veel makkelijker te kopiëren medium en de grote filmhuizen zullen zich steeds technisch weer moeten gaan vernieuwen. Zo is daar nu de wederopkomst van de 3d film wat mensen weer een reden gaat geven een bioscoop te gaan bezoeken. Wederom is hier de 'drager' de reden dat consumenten geld overhebben voor hetgeen wat ze willen zien. Series als Southpark zijn al overgegaan op het direct afleveringen op internet zetten direct nadat deze zijn uitgezonden op televisie. In hoge kwaliteit nog wel. Met enkele advertenties tussendoor. Het punt is dat deze afleveringen anders in lage kwaliteit op shabby sites aangeboden worden waarvoor deze sites dan weer advertentie-inkomsten ontvangen.
Al met al gaat er veel veranderen de komende jaren en lijkt het erop dat platenmaatschappijen zichzelf opnieuw moeten gaan uitvinden waarbij de nadruk ligt op 'Do It Yourself', optredens en merchandise. Maar vooral op respect van de consument die zich verbonden moet voelen met het label waardoor deze ook wilt gaan betalen om bij te kunnen dragen aan de voortzetting van haar favoriete muziek. Het lijkt erop dat de consument deze strijd gaat winnen. Muziek wordt echt gratis.

De verlenging van naburige rechten: goed of slecht idee?

Daar ging het in het college van afgelopen vrijdag o.a. over. De voorlopige uitkomst en evt. gevolgen voor Nederlandse muzikanten:

Via.

Ik heb het hier al eerder gezegd: onder invloed van de ontwikkelingen op internet gaan vele zaken op de schop. De verkoop van geluidsdragers en de (illegale) uitwisseling van muziekbestanden zijn de opvallendste en meestbesproken gevolgen van de afgelopen jaren. Films en boeken zullen er uiteindelijk ook aan geloven, hoe hard conservatieve uitgevers ook denken dat het wel mee zal vallen. En al heeft het Europees Parlement dus besloten dat de duur van naburige rechten verlengd moet worden (zie het bericht hierboven en het protest halverwege mijn EHPO-post van afgelopen vrijdag), ook die verlenging zal naar mijn mening ingehaald worden door de werkelijkheid. Ik geloof oprecht dat wij nog meemaken dat er creatiever en flexibeler wordt gekeken naar alle vormen van rechten met betrekking tot gebruik en verspreiding van muziek op internet. Misschien niet binnen 5 jaar, hopelijk wel binnen 15.

Die flexibelere omgang met rechten is een complex verhaal met vele kanten. Niet iedere muzikant (of zijn weduwe...) wordt daar vrolijker van, maar het is in mijn optiek uiteindelijk onvermijdelijk. Een bijzonder interessant artikel over dit onderwerp, een interview met schrijver en emeritus lector politicologie van de de kunsten (niet vergeten adem te halen!) Joost Smiers, stond zo'n anderhalve week geleden in NRC (klik voor vergroting of bewaar met de rechter muisknop):

Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar van nadenken over de eventuele gevolgen is nog nooit iemand slechter geworden. Of zoals de overheid ooit propageerde: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. En zo is het maar net! Dat het beheren en dus de aankoop van rechten tot die tijd een zeer interessante en lucratieve investering is, blijkt wel uit dit bericht in dezelfde krant:

Wie zich verder in dit onderwerp wil verdiepen: op EHPO heb ik een uitgebreide serie over publishing en rechten geschreven. Daarin leg ik aan de hand van concrete voorbeelden uit wat BUMA, STEMRA en SENA precies doen en wat de verschillen zijn. Hoef je dat niet meer te vragen tijdens het college. Lezen en herlezen zou ik zeggen (onderaan beginnen), tot je het kunt dromen! Verder is All You Need To Know About The Music Business een uitstekend naslagwerk en een boek dat je volgend studiejaar sowieso gelezen moet hebben.

The Long Tail (2)

Aan het einde van 2008 werd nog even een ballon doorgeprikt. Of niet? Ik las het nieuws op Webwereld, maar het was al eerder bekend. NRC pikte het op: pagina 9 in de avondeditie en zelfs op de voorpagina van Next.

Daar ga je met het mooie verhaal van gisteren...

Twee kanttekeningen bij dit onderzoek en NRC's berichtgeving. Allereerst vind ik de bron niet geheel onverdacht. Opdrachtgever van het onderzoek is MCPS-PRS. Voor zo'n grote auteursrechtenorganisatie is het doorbetalen van een overzichtelijk aantal partijen over een beperkt aantal grote hits uit kosten-technisch oogpunt interessanter dan een oneindig aantal individuen en kleinere partijen over hun bescheiden succesjes uitkeren (i.e. The Long Tail). Of zie ik spoken? Erger vind ik de gemakzucht van NRC's kunstredactie: 1 telefoontje naar Michel Schaeffer of Joost Neelemans en je hoort de andere kant van het verhaal. Dáár ben ik nieuwsgierig naar: hebben Bol.com en iTunes, dé Long Tail-winkels bij uitstek, dezelfde ervaringen? Wordt daar nog steeds 80% van de omzet door 20% van de titels gerealiseerd? Is The Long Tail kolder?

Hoog tijd om een andere ervaringsdeskundige aan het woord te laten. Norbert Plantinga is Managing Director van Universal Music Nederland en zag de uitkomsten van het onderzoek op Telecom TV. Dat zette hem aan het denken: "Bij EMI en nu bij Universal besteed ik veel aandacht aan het online zetten van ons archief (iTunes, YouTube, etc.). Ik constateer ook dat de 80/20-regel voorlopig nog steeds geldt. Het is zelfs zo dat het voor de meeste audio en video duurder is om iemand aan het werk te zetten om dit te uploaden dan om het niet te doen. Het is dan ook meer ons idee dat alle culturele uitingen beschikbaar moeten zijn in de best mogelijke kwaliteit dan een economische overweging."

Dan zegt Norbert iets heel interessants (kunstredactie, letten jullie op?): "Maar misschien is het gewoon te vroeg om conclusies te trekken. Alles is evolutie in plaats van revolutie. Deze theorie is nog maar een paar jaar oud [oktober 2004 om precies te zijn] en tot nu duren dit soort voorspellingen zo'n tien jaar om uit te komen." Reken mee: over 10-15 jaar verdient de 16-jarige van nu zijn eerste fatsoenlijke salaris en geeft dat ook online uit. En omdat hij/zij zijn hele leven al op internet zit, valt dan pas echt goed te zien of het Long Tail-effect werkelijkheid of een illusie is.

Tot die tijd ziet Norbert dat de oude economie ook op internet nog steeds prima werkt: "Wat mij opvalt is dat meeste mensen (80%? ;-) nog steeds kiezen voor wat andere mensen ook leuk vinden. Dat heeft waarschijnlijk een sociale reden: het kunnen bespreken met vrienden, collega's of gelijkgestemden. Mensen die wat minder met muziek bezig zijn dan wij hebben een autoriteit nodig die ze vertrouwen en die tips geeft: Paul de Leeuw die enthousiast is over Adele in Mooi! Weer De Leeuw, Matthijs van Nieuwkerk die enthousiast is over Stevie Ann of Kyteman in De Wereld Draait Door, Giel Beelen die enthousiast is over Milow op 3FM of de Droomlijst van Van Leest. Als ik een boek voor mijn moeder moet kopen kijk ik ook bij de AKO of Bol.com naar de Top 10 en kies daar wat uit." Herkenbaar. Maar andersom gebeurt ook: doordat mensen met elkaar praten over hun favoriete TV-programma's, internet-sites, boeken en muziek enthousiasmeren ze anderen en stimuleren zo de verkoop. Oorzaak en gevolg lopen door elkaar. Internet biedt als geen ander medium de mogelijkheid je ervaring en mening te delen of te reageren. Mijn frustratie over hun gemakzucht deel ik bijvoorbeeld met NRC's kunstredactie door 1 keer rechtsonder klikken:

En lezers van bovengenoemd stuk op Webwereld doen hetzelfde: "Staat in het onderzoek ook vermeld dat die 20% 99,99% van het gigantische marketingbudget heeft mogen ontvangen? En dat er in de media e.d. maar "beperkte" ruimte is om bekendheid te genereren (en dus verkopen)? Een "etalage" die door grofweg dezelfde mensen wordt beheerd als de groep die de "20%" uitzuigt." Norbert herkent zich niet in die reactie: "Feit is wel dat je als artiest/muzikant niet zomaar een liedje online kunt zetten en dat dan vanzelf verkoopt. Het moet erg goed zijn en je moet er wel wat voor (laten) doen."

Wordt morgen vervolgd.

Bloggerdeblog (2)

Een bijdrage van Robin Knuppel -
Een goed stukje proza, welke ook nog inspeelt op 'Subscribtions' - oftwel muziekabonnementen (Denk aan Spotify) als eventuele oplossing op het illegaal downloaden van muziek. Vergeet niet: Focus je niet op bedreigingen, maar op kansen. Doe dit door wel legaal aanbod aan te bieden en focus je op mensen die wel willen betalen. Morgen weer een nieuwe blog van één van jullie!

Het downloaden wordt aan banden gelegd. In een recente rechtszaak tegen de firma ‘’Pirate Bay’’ is naar voren gekomen dat de het verspreiden van deze zogenaamde ‘’torrents’’ illegaal is. De oprichters van ‘’Pirate Bay’’ hebben hiervoor dan een gepaste straf voor gekregen. Het aanbieden en spreiden van ‘’torrents’’ is dus illegaal, maar toch zullen mensen het medium internet blijven gebruiken om aan hun muziek te komen. Het downloaden van muziek is inmiddels al net vanzelfsprekend geworden als het bekijken van je email. Deze ontwikkeling geeft aan dat het downloaden van muziek een ontwikkeling is die men niet zomaar aan banden legt. In het geval dat downloaden van muziek strafbaar wordt moet het gehele internet gecontroleerd worden. Het internet biedt zo gigantisch veel content aan dat het haast onmogelijk is om alle informatiestroom te controleren. Vandaag de dag zijn meerdere organisaties al bezig met het opsporen van aanbieders van illegale content. Toch is het praktisch onmogelijk om één of enkele organisaties al het werk te verschaffen met het opzoeken van deze illegale aanbieders.

Omdat de omvang van het internet dus heel moeilijk te controleren valt moeten bedrijven nu hun kans grijpen om met aantrekkelijke alternatieven te komen.Om het gebruik van ‘’torrents’’ toch op een acceptabele manier aan te bieden zouden bedrijven of organisaties met alternatieve systemen moeten komen.

Het aanbieden van ‘’torrents’’ of downloads via internet is een riskante zaak wanneer er niet voor betaald word. Toch zijn er voldoende alternatieven om toch muziek aan te bieden tegen een lage prijs. Het programma iTunes functioneert al op een alternatieve manier vergeleken met het ‘’traditionele’’ downloaden. Toch is nog een ander alternatief. Het werken met downloads op basis van abonnementsvorm. Persoonlijk geloof ik het meest in dit zelfverzonnen alternatief. Het systeem werkt als volgt. Mensen die voorheen gewend waren om hun muziek illegaal te downloaden kunnen dat nu doen via dit nieuwe systeem. Iedereen kan lid worden van dit nieuwe systeem dat werkt op basis van vaste abonnementskosten. Wanneer iemand zich aanmeldt voor deze service betalen zij maandelijks een nog niet nader vastgesteld bedrag waarna zij onbeperkt gebruik kunnen maken van wat er zich in de database bevindt. Hoe meer mensen lid worden van deze service des te groter het aanbod wordt van informatie en gegevens. Wanneer er maandelijks meer mensen lid worden vergroten de inkomsten van de organisatie. Met deze steeds verhogende inkomsten kan de organisatie steeds meer rechten kopen zodat zij steeds meer content kunnen aanbieden.



Het bovengenoemde alternatief zou een goede oplossing kunnen zijn voor toekomstige downloaders. Door toch te downloaden maar dan legaal omdat men er voor betaald kunnen mensen toch blijven genieten van het binnenhalen van content. Natuurlijk zal de overheid altijd blijven kampen met mensen die illegaal blijven downloaden, maar wanneer er iemand een goed alternatief biedt zullen deze illegale downloads wel afnemen. Voordat er iets verboden wordt moet er een alternatief geboden worden.

The Long Tail (1)

De Muzikantengids van Jan van der Plas is de Bijbel voor Nederlandse muzikanten. In dit internet-tijdperk is echter ruimte voor meerdere religies. Om er 2 te noemen: The Future of Music en The Long Tail (wat is dat?). Boeken die iedere ambitieuze student moet lezen om te begrijpen waar het door internet naar toe gaat met muziek & entertainment.

De visie en kansen die 'The Future of Music' schetst komen op dit blog overal ter sprake. Dat de basisgedachte van 'The Long Tail' niet tot internet beperkt blijft hoorde ik vorig jaar uit de eerste hand. Ik sprak met Anton van Concerto, u weet wel zo'n winkel waar ze van die zilveren schijfjes verkopen en die de laatste tijd bij bosjes omvallen.

Concerto draait relatief goed en Antons winkel had toen ik hem sprak een prima Lowlands achter de rug. Zijn verhaal laat zien hoe 'The Long Tail' in de praktijk werkt:

1. Op Lowlands verkocht Concerto in 3 dagen ruim 1100 verschillende titels. Oud, nieuw, op CD en volgens Anton "veel vinyl". Jaren geleden verkocht een winkel op Lowlands bijna uitsluitend werk van aldaar spelende artiesten, maar "de tijden dat je van 1 titel enorme stapels verkocht zijn al heel lang voorbij". Minder verkopen van meer geldt dus niet alleen online. Maar vast niet aan mensen onder de 35...?
2. Fout. Als je het maar op het juiste moment aanbiedt. The Kooks' CD na het optreden in een bakfiets naar de Alpha-tent komt brengen. "En vinyl verkoop ik ook veel aan die jonge gassies", aldus Anton. Die LP's draaien ze vast op hardware van de HEMA:
   
   Anton kent zijn klanten. Hij weet waar ze van houden. En dus ook dat LP's niet uitsluitend door mannen-met-baarden worden gekocht.
3. Verras je klanten met relevante tips. Antons grootste verrassing van vorig jaar was een album van Cher uit 1969 waar de band van Dr. John op meespeelt. "Die verkoop ik zowel aan soul- als Americana-liefhebbers", aldus Anton. "Grote stapel naast de kassa. Eerst lachen ze je uit, maar na 1 keer luisteren neemt iedereen 'em mee voor €8". Wist U dat restaurants ook het meeste verdienen aan de koffie met bonbons die ze na afloop van het diner aanbieden?
4. Verwen je klant. Zo bevatten LP's op Excelsior standaard ook de CD. Kopers draaien thuis het vinyl en leggen de CD in hun auto. En het grappige is dat niemand moeilijk doet over de flink hogere prijs van de LP: die CD voelt namelijk gratis! Concerto verwende Lowlands-klanten door aankopen boven €30 gratis naar huis te sturen. Wedden dat er in Concerto ook een hele goede koffiemachine staat? De beste espresso terwijl je de nieuwe releases doorneemt. En tussendoor op een vergeten parel van Cher gewezen worden. Concerto bewijst continu z'n toegevoegde waarde aan de klant.

En wat denk je dat Concerto's bestverkochte CD van afgelopen jaar is? Duffy? Coldplay? Amy MacDonald? Die andere Amy? Alain Clark? Mis: een album uit 1977 van een drummer die al 25 jaar dood is. Niet te koop bij Media Markt in een standaard doosje voor €9,99, maar 2 CD's in luxe verpakking met een dik boekje vol foto's en achtergrondverhalen. Kassa-aanslag: ruim €20.

Wat kun je als manager, marketeer, boeker, individuele muzikant of band uit bovenstaande leren? Vervang 'klant' door 'fan'. Een band is ook een nering: bind fans aan je, verras ze op het juiste moment met bonbons, verwen ze door ze te betrekken bij je muziek en het creatieve proces. Investeer veel tijd en aandacht in de relatie met trouwe fans in je omgeving (ook als dat er nog maar 10 zijn) en verspil minder moeite aan het zoeken naar nieuwe. Bel niet naar 3FM, De Volkskrant of Paradiso als je familie, vrienden, de lokale krant en het jeugdhonk nog niet hebt overtuigd. Dat doe je met muziek (weet je nog?), niet met praatjes. Woon je in Heeg, mail dan niet naar deze 3VOOR12 maar kijk eerst hier. Denk na over de Cher-CD die je je grootste fans kunt verkopen, ook als je daarvoor eerst je debuutalbum gratis weggeeft. Behalve je vader en moeder wil (nog) niemand voor je muziek betalen, maar reclame maken doen ze gratis. Focus eerst op fans en aandacht, later op inkomsten. Liever meer omzetten bij bestaande klanten dan tijd en aandacht verliezen door de zoektocht naar nieuwe fans waarvan nog maar de vraag is hoeveel ze van je willen afnemen.

Meer praktische info vind je op deze zeer informatieve en fraai vormgegeven site van de schrijver van De Muzikantengids. Auteur Gerd Leonhard van 'The Future of Music' blogt ook. En hier het oorspronkelijke artikel uit Wired dat de hoofdlijnen van The Long Tail samenvat. Morgen meer!

Gerd Leonhard & Chris Anderson

Ik zal vandaag een selectie posten van de blogs die jullie geschreven hebben.
Hopelijk zijn jullie al druk in de week met 'The Future of Music' van Gerd Leonhard. Deze schrijver en muziek/entertainment futurist blogt zelf regelmatig op MediaFuturist.com. Hij post daar ook al zijn presentaties die hij her en der op de wereld geeft.


Gerd Leonard - Net Powered Musicians - VUrbia.com...Life in the Entertainment Age! from JesseJaeo Tolbert on Vimeo.

Daarnaast zal Niels deze week een aantal postings doen over The Long Tail (Chris Anderson) op dit blog (Heb je dit boek nog niet binnen? Snel aanschaffen!). We gaan hier uitgebreid over door in het college op vrijdag 8 mei.



Denk er ook aan de opdracht behorende bij college 4 voor woensdag 6 mei 13.00 uur naar het bekende e-mail adres te sturen.

Dank! Fulco

Het vonnis in de Pirate Bay-rechtszaak

• De zaak.
  
• De 4 heren zijn schuldig bevonden. Elk 1 jaar gevangenisstraf en een boete van een paar miljoen Kronen.
  
• Ook te lezen in NRC en bij 3VOOR12.
  
• Bittorrent trackers sluiten als de wiedeweerga hun winkel. De Zweedse politieke Piratenpartij spint er garen bij.
• Pikant I: het vonnis was een uur eerder al uitgelekt schijnt. Zag ook The Guardian.
• Wat Pirate Bay zelf zegt. De persconferentie na de uitspraak is daar ook te zien. Ze bloggen ook over de rechtszaak. Boeiend leesvoer.
  
• Houtsnijdende Tweets van Andrew Dubber (hij van New Music Strategies):
  
  
• Hoogoplopende discussie op My Own Music Industry. Ik vind wat Marco vindt. En ben het roerend eens met Bob. Lezen!
• Wired interviewt 2 schrijvers van een boek over Pirate Bay.
• Harvard Business Publishing legt uit waarom de oorlog tegen file sharing niet gewonnen kan worden.
• In Sp!ts meent Stichting BREIN dat Pirate Bay mede op grond van dit vonnis in Nederland verboden moet worden. De lezers daaronder hebben een iets andere mening...
• Ook pikant in het licht van dit vonnis: in Noorwegen kopen gebruikers van P2P-netwerken meer muziek.
• Pikant III: was de rechter bevooroordeeld? Hij blijkt lid van 2 auteursrechtenorganisaties, de Zweedse BREIN.
• Hier een korte documentaire over de geschiedenis van Pirate Bay (via):

Mininova let goed op, me dunkt.

Mijn mening vind je bij de interessante reacties op EHPO, My Own Music Industry en kon je eerder zien bij Goudzoekers. Laat vooral niet na hieronder te reageren. Tot morgen!

Spotify (2)

Een dienst/product (tja, wat is het eigenlijk?) als Spotify valt of staat, naast het gebruiksgemak, met het waarmaken van de claim 'alle muziek ooit opgenomen en uitgebracht, overal'. Met dat gebruiksgemak zit het goed, maar vooral dat woordje alle uit die claim is cruciaal. De afgelopen dagen ben ik daarom gaan klikken en kom een heel eind.

Startend bij een recente Simple Minds- en 80's-manie (wees gerust, da's een tijdelijk opspelend kwaaltje!), kwam ik via diverse albums, verrassende compilaties, tips van Spotify, cross- en 'klinkt als'-links achtereenvolgens langs Talk Talk, The Smiths, Ride (Leave Them All Behind!), Slowdive en My Bloody Valentine (Soon!). Ik ging ook doelbewust op zoek naar minder bekende persoonlijke favorieten als New Fast Automatic Daffodils, Jens Lekman (Held!) en vergeten powerpoppers Jellyfish. Multi-instrumentalist Jason Falkner, die afgelopen jaar het prachtige In Another Life met Anne Soldaat opnam, zat in die band. A.s. zondag in Tivoli/De Helling, met Solo. Mis het niet:

Onderweg kwam ik, al dan niet toevallig, langs andere oude favorieten als Matthew Sweet, DJ Shadow en Echo & The Bunnymen. U2's complete oeuvre kon ik afspelen (mét alle bonustracks), net als alles van Orbital, enkele Burial-, Skream-, Aphex Twin- en Boards of Canada-tracks (want dit is misschien wel het mooiste stukje electronica in mijn platenkast - maar die is met Spotify dus niet meer nodig!). 2008-Winnaars Fleet Foxes staan erbij, 2009-opvolgers Grizzly Bear ook, evenals indie-helden The Shins, hitzangeresjes Rihanna en Lady GaGa. So far, so good.

Nederland is ook in ruime mate vertegenwoordigd: alles van Kane, Ilse deLange, Marco Borsato (eigen albums, maar bijv. ook Hitzone-compilaties), one-hit-wonders Diesel, maar ook Brainpower en Abel (mijn verleden :-). Dat Kane en Ilse er met hun complete oeuvre staan, inclusief singles, verzamelaars en B-kanten, is enigszins opvallend omdat beide artiesten van platenmaatschappij zijn gewisseld (van Sony naar Universal resp. van Warner naar Universal). Blijkbaar heeft Spotify deals met alle grote platenmaatschappijen en dat geeft vertrouwen dat vrijwel al het beschikbare repertoire ook daadwerkelijk op Spotify staat of komt te staan.

Opvallende uitzonderingen die ik miste zijn Led Zeppelin, Oasis en (uiteraard) The Beatles; daarvan zijn slechts wat covers, instrumentale versies of gesproken audio-fragmenten te vinden. Van Led Zeppelin zelfs helemaal niks. Maar waarom originele opnamen van Oasis ontbreken? Geen idee, al kun je Noel nooit betrappen op een blik gericht op de toekomst... Ook als ik het Spotify héél moeilijk maakte (jaren '90 Britflop Perfume, anyone?) bleef het stil. Maar een kniesoor die daar op let.

Al met al is mijn conclusie dat Spotify een serieuze kans maakt om een belangrijk platform voor het gewenste en noodzakelijke abonnementenmodel te worden, zeker wanneer ze goed en handig de dienst ook mobiel beschikbaar maken voor smart- en iPhones. Dan wordt ook de claim overal waargemaakt. Muziek en internet: we komen er wel!

[Update: De Volkskrant is ook enthousiast!]

Spotify (1)

Jarn noemt het al even aan het einde van zijn post: Spotify. Sinds afgelopen week heb ik een Bèta-account. De muziekindustrie en vele internetters roepen her en der dat dit eindelijk is waar muziekliefhebbers al jaren naar verlangen: tegen een redelijke prijs (€9,99 per maand) vrijwel alle muziek ooit gemaakt overal kunnen beluisteren en delen. Of gratis, als je je niet stoort aan reclame tussendoor. En het moet gezegd: mijn eerste indruk is goed, heel goed.

De korte commercial op Spotify.com kun je om onverklaarbare redenen niet embedden, maar gelukkig heeft een behulpzame internetter 'em voor jullie en mijn plezier geript:

De focus in bovenstaand filmpje ligt op Spotify als logische opvolger van achtereenvolgens de LP, cassette, CD en iPod. Subtiel worden de nadelen van die formaten in de commercial verwerkt: het kraken van een LP, kapotte cassettes, het overslaan van een CD en de beperkte ruimte op al deze geluidsdragers. Dat laatste is zelfs van toepassing op de iPod in vergelijking met Spotify. Op zich een slimme marketing-tactiek die voor een gemiddelde muziekliefhebber duidelijk maakt wat de toegevoegde waarde van Spotify is.

In het gebruik lijkt Spotify op een combinatie van iTunes (met name door de vergelijkbare interface) en de apparaten die je tegenwoordig achter de bar in je kroeg ziet hangen en waar het personeel de juiste muziek voor het juiste moment aanklikt (zo'n apparaat bedoel ik). Ook die bevatten zo ongeveer alle muziek ooit gemaakt en houden automatisch de verschuldigde BUMA/STEMRA- en SENA-vergoedingen bij. Handig.

Waar je je iTunes zelf handmatig danwel digitaal vult met je favoriete muziek (door je CD's te rippen, legaal/betaald of illegaal te downloaden), voelt Spotify alsof je de vuilnisman van Joost Tonino bent: je vindt een laptop met daarop een variant van iTunes met alle muziek ooit. Luilekkerland!

Wat lijkt die Tonino eigenlijk op Leon de Winter hè?

Psychologisch moet ik nog even wennen aan het idee dat ik de muziek in Spotify niet bezit, maar zolang ik deze onbeperkt kan luisteren en delen met andere Spotify-gebruikers, persoonlijke playlists kan maken en hopelijk straks ook CD's kan branden voor in de auto en op het werk, is er natuurlijk niets aan de hand. Essentieel voor dat onbeperkt delen is dan wel dat Spotify snel door een grote groep gebruikers wordt binnen gehaald en enthousiast gebruikt. Toestemming voor het fikken van mijn eigen compilaties en favorieten zal aan de rechthebbenden (lees: de platenmaatschappijen) liggen en derhalve een lastiger verhaal worden.

In mijn volgende post een niet-representatieve Spotify-steekproef: kan ik echt alle muziek vinden?

Bloggerdeblog (1)

Een bijdrage van Jarn (twitter.com/jarneman) over 'Versmelting'.

Onlangs ging het op een van de blogs die ik geregeld bezoek over 'Augmented reality' (lett: vergrootte realiteit), een van de moderne ontwikkelingen waarbij de dagelijkse realiteit wordt aangevuld met stukjes virtuele wereld. De vraag in het desbetreffende artikel was "[is] transrealiteit de toekomst of nog een hersenspinsel van een paar internetgekken?"
Volgens mij ligt een versmelting van realiteiten niet eens ver in de toekomst maar juist dicht bij het heden, en is het zeker geen hersenspinsel. Er zijn nu al verschillende toepassingen van transrealiteit bekend (bijvoorbeeld de Sekai-camera app voor de iPhone waarbij je de echte wereld kunt voorzien van een graphical overlay vol met mogelijke nuttige tags) maar dat het nog veel verder dan dat kan gaan werd enkele maanden terug door dr. Pattie Maes gedemonstreerd (zeer interessant filmpje!) op de Technology, Education, Design conferentie. Aangezien dit 'Sixth-Sense' toestel net zo handzaam kan zijn als de huidige generatie telefoons en bij massaproductie ook niet meer hoeft te kosten, brengt het de futuristische samenleving uit Minority Report wel heel dichtbij.

Mobiele telefoons worden voor een steeds grotere groep het belangrijkste communicatiemiddel, via onbeperkt internet op je gsm is er gigantisch veel informatie te combineren, en deze technologie zal binnen afzienbare tijd wel beschikbaar worden voor het grote publiek. De combinatie van deze factoren maakt dat een augmented reality of totale versmelting helemaal geen hersenspinsel is. Sterker nog, het is voor (music-)marketeers verstandig om zich vast te beramen op acties die inspelen op de nieuwe mogelijkheden . Sommige bands gaan hier nu zelf al handig mee om: zo creëerde Nine Inch Nails een eigen app dat interactie tussen band en fans, en fans onderling, naar een heel nieuw niveau tilt. En bands hebben dat nodig, aangezien word-of-mouth een van de beste manieren is om nieuwe muziek te leren kennen: raad een vriend iets aan, dan luister je het nou eenmaal eerder dan als je op een poster leest dat band X helemaal te gek is.

Een andere gaande ontwikkeling die qua interactie en versmelting momenteel ook 'hot' is, is Spotify. Muziek afspelen, kopen en delen via het internet is op zich niet nieuw (zie bijvoorbeeld hier , hier en hier), maar toch is deze dienst iets om in de gaten te houden. Met enkele grote labels die coöpereren en een abonnementsvorm waarbij je de muziek niet zelf bezit maar wel altijd kunt afspelen en afspeellijsten kunt delen, zou dit wel eens een van dé toepassingen van 'de toekomst' kunnen worden om te gebruiken via je - hoe zullen we de geïntegreerde telefoon, muziekspeler en sixth-sense toestel eens noemen? - personal portable computer. Want waarom zou je nog daadwerkelijk het product kopen , als je te allen tijde van de dienst gebruik kunt maken ? Wordt 2009 dan het jaar waarin de nieuwe technologie plus integratie van nieuwe diensten het einde van het CD-tijdperk definitief aanmerkt?

Bloggerdeblog

De eerste blog is binnen. De rest zie ik graag verschijnen voor woensdagmiddag 13.00 uur op het bekende e-mail adres. Uiteraard zal ik hier ook enkele van jullie inzendingen posten.

Lees vooral ook de volgende blog websites:
- EHPO - Niels Aalberts
- Marco Raaphorst - bloggend musicus
- Gijsbert Kamer - Volkskrant journalist
- Norbert Pek - Revu journalist
- Dutch Cowboys - Nederlands populairste weblog over interactive marketing
- Erwin Blom - Media/innovatie/tools

En volg natuurlijk alle relevante/interessante personen via Twitter. Zelf nog aanvullingen? Post ze hieronder!

Augmented Reality

Op dit blog eerder genoemd. Nu meer informatie erover! Een belangrijke trend voor 2009 is het mixen van de werkelijke wereld met de virtuele. Daarmee ontstaan compleet nieuwe toepassingen en mogelijkheden. Is augmented reality of transrealiteit de toekomst of nog een hersenspinsel van een paar internetgekken?

Augmented reality, of transrealiteit, is het versmelten van de echte (fysieke) en de virtuele wereld. Ook wel toegevoegde realiteit genoemd. Met deze techniek is het mogelijk om objecten te laten verschijnen in 3D die er niet zijn. En aangezien bijna elke mobiele telefoon tegenwoordig een camera bevat, is de technologie binnen ieders handbereik gekomen.

Globaal gezien zijn er twee vormen:

1) Fysieke objecten van informatie voorzien: Door middel van digitale camera (op bijvoorbeeld mobiele telefoon) op een object of persoon richten en je krijgt meer informatie over het restaurant, bus- en metrotijden, theatervoorstellingen en natuurlijk popconcerten! Dit kan bijv. ook door een streepjescode op de poster van het concert (De Nokia N95 kan deze bijvoorbeeld gewoon lezen) of door hoe dit bijv. recent in Japan is gelanceerd met de Sekai Camera. Met de ‘Sekai Camera’ kun je je camera op een interessante plaats of object richten en krijg je direct feedback op je scherm in de vorm van reviews, berichten, aanbiedingen of tags die een grafische laag vormen over de fysieke wereld (een ‘graphical overlay’).

De camera wordt een ‘social tagging device’ voor de iPhone. Het combineert een aantal functies van de iPhone: de camera, GPS en de internetverbinding. Allereerst bepaalt de ingebouwde GPS van de iPhone waar je je bevindt. Vervolgens kun je informatie ontvangen over plaatsen en objecten om je heen, geprojecteerd (overlaid) in een real-time video. Tevens kun je zelf informatie toevoegen. Je richt je camera op het object naar keuze en je kunt een tag toevoegen, met daarin tekst, beeld of geluid.

2) Van Print naar Multimediaal

Een andere vorm van augmented reality vereist het gebruik van een webcam. Door deze te richten op een plaatje, kan speciale software er voor zorgen dat je op je beeldscherm een 3D animatie ziet of dat een video begint te spelen. Het papier wordt interactief. Je houdt een tijdschrift of brochure voor een webcam. Op het beeldscherm verschijnt een live opname of 3D object.

Zoals met elke nieuwe ontwikkeling: Bedenk hoe je ze kan toepassen op het muzieklandschap!Een mooi voorbeeld welke de BBC Radio 1 heeft ontwikkeld is Band in Your Hand. Check!http://www.bbc.co.uk/radio1/bigweekend/2008/feature/bandinyourhand.shtml

Zichtbaarheid

U als toekomstig collega binnen de muziekindustrie bent natuurlijk uitermate goed 'zichtbaar' tijdens de 'showtjes die er toe doen'! Vooral als je in Utrecht woont heb je een groot pré om het muzieklandschap van dichterbij te leren kennen. We hebben de infrastructuur (dB's, Ekko, Tivoli, SJU, Vredenburg, ACU, Culturele zondagen etc), een aantal uitermate interessante (en steeds groter wordende groep) acts (Kyteman, GEM, Nobody Beats The Drum, Roosbeef, Boemklatsch, C-mon & Kypski, Room Eleven) en een groot aantal industrie gerelateerde personen wonen in onze Domstad (platenbazen, journalisten, managers, boekers, producers) die je regelmatig bij shows zult aantreffen. Doe er uw voordeel mee. Verhuizen behoort uiteraard tot de mogelijkheden.

Afgelopen zaterdag presenteerde het Utrechtse We vs. Death (label 'Beep! Beep! Back Up The Truck' sloot onlangs een deal met torrentwebsite Mininova) hun tweede album 'A Black House, A Coloured Home' (Ik vraag me inderdaad af of deze titel niet anders was bedoeld) in een vol Tivoli de Helling. Bij de release van het debuutalbum drie jaar geleden was ik nog zeer nauw betrokken bij de band vanuit een management/marketingrol welke ik een jaar lang heb vervuld. Zoals je in het artikel in je module handleiding kunt lezen onderscheidt de band zich door het gratis beschikbaar stellen van hun muziek (downloadable) door middel van een Creative Commons licentie en daarnaast gewoon fysiek product (de cd, maar dan wel uitermate prachtig vormgegeven inclusief poster, ansichtkaarten etc). De band verkocht van het debuutalbum ca. 1500 exemplaren fysiek (downloadcijfers bij mij niet bekend) in Nederland en tourde onder meer in Rusland en Japan. Album werd in Japan uitgebracht en gepromoot door Zankyo Records.

Bij welke shows gaan wij elkaar binnenkort treffen?
Een paar voorzetten..vult u aan?
Zaterdag 18 april - Releaseshow Schotel van de Dag, db's
Vrijdag 24 april - Sally Family Festival in de Helling
Zaterdag 25 april - DeWolff, de Helling
Zaterdag 2 mei - Cd presentatie Ponoka, Ekko
Donderdag 14 mei - Lucky Fonz III, Tivoli Oudegracht

En op maandag 4 mei verwacht ik jullie allen in de Melkweg Amsterdam voor een allereerste Nederlandse show van Ingrid Michaelson (vrouwelijke singer-songwriter uit New York)! Waarom?
Omdat ze geweldige liedjes heeft die ze in eigen beheer uitbrengt, deze o.a. gebruikt werden in de serie Grey's Anatomy, een van die liedjes wereldwijd maar liefst 720.000x gedownload is en omdat ze o.a. bij David Letterman en Jay Leno te gast was in hun late-night shows...

Ingrid Michaelson BE OK

Wat zijn de laatste trends op het gebied van mediastrategie

Tijdschrijft voor Marketing (interessant mocht je bovengemiddeld geinteresseerd zijn in marketing! En dat zijn jullie! Toch..?) vroeg dit aan een aantal mediakenners. Je zult veel dingen terug zien komen die wij met name in het laatste college hebben besproken!

De belangrijkste trends op een rijtje:
- Het accent op conversie wordt groter
- Kwaliteit in plaats van kwantiteit
- Partnerships tussen adverteerders en exploitanten
- Direct contact tussen adverteerder en consument door bijv. branded content
- Augmented Reality (Ja, zoek hier maar eens meer over op en post hieronder relevante links en uw visie hoe deze in te zetten binnen muziekmarketing!)

Alex Stil, directeur online marketinngbureau Reddion, onderdeel van mediabureau Mindshare: ‘Voor ons is de basis de value exchange die we tussen merken en consumenten willen realiseren en faciliteren. In toenemende mate gebeurt dit steeds directer, mede doordat media steeds meer digitaliseren en daartoe ook de mogelijkheden bieden. Denk aan branded content, je biedt entertainment in ruil voor onverdeelde aandacht voor relevante boodschappen van merken. Maar ook via mond-tot-mond reclame ontstaan er nieuwe vormen van communicatie tussen merken en consumenten, en tussen consumenten onderling. Deze driehoek zorgt ook weer voor andere vormen van mediastrategie.’

Sander Volten, managing director marketingcommunicatiebureau Euro RSCG 4D: ‘Wat een trend zou moeten zijn, maar wat we nog niet zien gebeuren bij de mediabureaus, is aandacht voor “human media”. Hoe krijg je mensen die zelf als medium functioneren, door hun positie in hun vriendengroep of hun activiteiten als blogger, zover dat ze jouw merkboodschap gaan verspreiden? Dit is een gebied waar voorlopig alleen de zogenaamde “seeders” nog oog voor hebben. Het valt tussen (online) pr en mediaplanning in. Als mediabureaus het namelijk hebben over het inzetten van social networks of social media, hebben ze het nog altijd over het kopen van bereik; met banners of sponsored content.’ ‘In de verspreiding van content zijn deze human media echter steeds belangrijker aan het worden. 140 tekens van een twitteraar met duizend relevante volgers is meer waard dan een bannerpositie met 500 duizend impressies en een CTR van 0,2 procent.’

Koen Verhagen, mede-oprichter en creative director online communicatiebureau .bone: ‘Resultaat staat weer voorop. En een goed resultaat bereik je alleen door effectieve creativiteit. Niet kiezen voor kwantiteit, dat heeft zijn tijd gehad. Vooral nu de budgetten onder druk staan, moet kwaliteit het weer winnen van kwantiteit. Het gaat erom de kern van je merk te verbinden met de relevantie voor een kleinere doelgroep, ultiem het individu. Durven kiezen voor een doelgroep van 200 duizend personen, die je aanspreekt, waarvoor je propositie echt meerwaarde biedt, in plaats van twee miljoen mensen tegen je in het harnes te jagen omdat ze nu eenmaal niet zitten te wachten op het schijnvoordeel dat je ze biedt. ‘De afgelopen decennia heeft de 'GRP Wehrmacht' consumenten weerloos gebombardeerd met ontelbare contactmomenten. Maar een contactmoment is alleen maar een irritatiemoment als de boodschap niet relevant is en er niet vanuit de ontvanger wordt gedacht. Daardoor zijn we nu blij als een consument tijdens een paneltest een uiting met een vijfje beoordeelt. De mediawereld is verwend door de grote budgetten, kiest voor overkill, maar mist de finesse. Ook online zie je dat terug in de vorm van display spam. Er wordt nog steeds te veel gedacht vanuit één keer een miljoen. Het draait echter om een miljoen keer één. En dat is wel de essentie!’

Nieuw in iTunes8

iTunes is een heel stuk verbeterd:
Apple kondigde het al eerder aan, maar sinds gisteren is de prijssegmentatie op muziekwinkel iTunes daadwerkelijk van kracht. Nummers kosten nu niet meer standaard 0,99 dollarcent, maar variëren in prijs. Er zijn nu drie prijzen van kracht: 0,69, 0,99 en 1,29 dollar. Populaire liedjes kosten meer, minder populaire liedjes kosten minder Op Engadget is te lezen dat de Top 100 in de VS nu voor ongeveer een derde bestaat uit liedjes van 1,29 dollar. Toch een prijsverhoging van een keurige dertig procent, de muziekindustrie heeft een klein beetje zijn zin gekregen. In ruil voor prijsverhoging, is nu alle muziek op iTunes DRM-vrij.

Twitter Frenzy

The Daily Show With Jon Stewart	M - Th 11p / 10c
Twitter Frenzy
comedycentral.com
Daily Show Full Episodes Economic Crisis Political Humor

Bovenstaand fragment uit 'The Daily Show' van Jon Stewart wilde ik jullie niet onthouden.
Dank voor jullie aanwezigheid en scherpte vanochtend. We hebben het uitgebreid gehad over traditionele media en welke disciplines er zijn om een album, single, videoclip of concert te promoten. Daarnaast over de veranderende rol van de media nu er een aandachtsverschuiving bij de consument plaatsvindt. De 'nieuwe consument' heeft de macht in een 'on demand' samenleving en moet niet langer alleen top-down benaderd worden.

Wees scherp op nieuwe ontwikkelingen en bedenk hoe je ze kan toepassen binnen je eigen (toekomstige) werkveld. Als (toekomstig) music manager wordt je door je artiest geacht overal verstand van te hebben en een visie te hebben hoe je hem of haar naar een hoger plan (van A naar B) kan tillen.

En onthoud zoals vanochtend gezegd:
Als de consument (potentiele koper van album, download, merchandise of concertkaartje) eenmaal is 'geraakt' via hun gelijken in een sociaal netwerk is deze bereidt:
- 4x zo vaak geneigd iets aan te schaffen
- 3x zoveel geld uit te geven
- 2x zoveel loyaliteit te betonen dan via tradionele media
Met dit in het achterhoofd weten we hoe belangrijk het wordt je product in sfeer van aanbevelingen te krijgen door middel van o.a. een viral campagne, widget, gadget etc.
Het volgende college gaan we hier specifiek op in met concrete voorbeelden.

Denk aan de opdracht rondom 'Geen Guts, Geen Glory'. De stellingen moeten uiterlijk woensdag 15 april vóór 13.00 uur in mijn mailbox zijn.

Zeer binnenkort in uw boekenkast

"Trying to sell overpriced plastic discs to people who have ubiquitous online acces to the entire vault of music will be like to sell snow at the North Pole"
- Gerd Leonhard, The Future of Music

I´m a Twitter Shitter

Colonel Parker

Eindelijk eens gezien..de documentaire over de gevierde en gevreesde manager van Elvis Presley: Colonel Parker. In 'Looking for Colonel Parker' volgt Constant Meijers, gefascineerd door het gegeven dat een Nederlander aan de wieg heeft gestaan van de rock 'n' roll, de levensloop van een ambitieuze en brutale Nederlandse jongen die eind jaren twintig zonder papieren aankwam in de Verenigde Staten, dienst nam in het Amerikaanse leger, zich aansloot bij een van de grootste Amerikaanse kermissen en vervolgens besloot de trucs die hij op de kermis had geleerd in te zetten bij het verkopen van artiesten. Elvis Presley bleek zijn ideale doelwit - een zanger die de wereld aan zijn voeten wist te krijgen, maar niet in staat was zijn macht te breken.

Wie zijn de belangrijkste huidige Nederlandse artiestenmanagers en voor welke artiesten werken ze?

De Boudisque is niet meer

Een jaar na de Amsterdamse vestiging is nu ook Boudisque in Utrecht verdwenen. De winkel is failliet.

Van der Veen vertelde vorig jaar dat de winkel in Amsterdam ten onder ging aan de concurrentie met het internet. “Het is mooi dat het rondje Boudisque warme gevoelens bij mensen opwekt, maar dat is helaas precies waar de schoen wringt: voor veel mensen is het nostalgie”, zei hij over de sluiting in Amsterdam.

De winkel in Utrecht kon in eerste instantie wel open blijven, omdat het filiaal een grote afdeling klassieke muziek had, die een oudere doelgroep trok. Dat gold ook voor aanzienlijke afdelingen wereldmuziek en films. Popmuziek verkocht Boudisque in Utrecht ook. Met name metal- en gothicliefhebbers vonden bij Boudisque een ruime selectie.

De zaken van Boudisque hadden de laatste jaren te maken met een omzetdaling van 10 procent per jaar.

Is de sluiting inderdaad zoals Van der Veen zegt een gevolg van de concurrentie met het internet? Heeft de platenzaak nog uberhaupt wel toekomst? En zo ja, hoe dan? Moet deze zich juist specialiseren in bepaalde soorten muziek, in speciaal product of juist het assortiment verbreden met andere productgroepen?

Muzikale jeugdzonde

Mijn allereerste cassettebandje wat ik ooit kocht op 8jarige leeftijd was een bootleg van 'An Evening with Bon Jovi´. Een sessie die de band opnam voor MTV´s Unplugged in New York City in 1992. Ik heb hem werkelijk compleet kapotgeluisterd. Ik denk dat ik ongeveer een jaar later mijn allereerste cd kocht: Uiteraard was dit 'Keep the Faith'. Het album welke de band in 1992 uitbracht na een stilte van 4 jaar en de band bijna elkaar uit was gevallen na slaande ruzie tussen zanger Jon Bon Jovi en gitarist Richie Sambora. Hoe de meningen ook verdeeld zijn over Bon Jovi (Het is waar, ze hebben inderdaad ook veel crap gemaakt..), het was toch 'mijn eerste band'. Na de ontdekking met Bon Jovi ging ik langzamerhand ook luisteren naar bands als Metallica, Nirvana, Alice in Chains, Guns 'n' Roses en uiteraard Pearl Jam. Door de jaren heen groeide dit tot ontelbaar veel bands, muzikanten en stijlen welke mijn oren zeer kunnen bekoren. Hun live-shows nam ik op cassetebandje op van de radio toen Radio3FM deze nog weleens uitzond.



Er is veel veranderd....zowel in mijn muzikale ontdekkingsreis, de manier waarop ik tegen muziek aankijk als wel het algehele muziek- en medialandschap. Gelukkig ben ik bij Bon Jovi al afgehaakt toen zij in 2000 het verschrikkelijke album 'Crush' uitbrachten. Ik was oprecht beledigd en was na 5 stille Bon Jovi jaren en het JBJ solo-album 'Destination Anywhere' (uit 1997) jaren zeer hoopvol op kwalitatief goed werk. Was het dat ik dat album zo slecht vond omdat (1) mijn muzieksmaak zich enorm had ontwikkeld door de jaren heen en Bon Jovi altijd eigenlijk al 'slechte muziek' had gemaakt? of (2) Was het binnen de 'kwaliteitsnormen' van Bon Jovi echt een zeer matig album...?

Ondanks mijn jeugdzonde blijf ik toch bij (2)...ondanks dat er daarna bij hun nooit meer een fatsoenlijke noot is uitgekomen.

Zo, morgen ons eerste college en ik heb alvast mijn eerste bekentenis gedaan...
Hieronder lees ik graag de jouwe.

Tot morgen,
Fulco

Buma/Stemra voorziet geen problemen met Google

De Nederlandse gebruiker van YouTube hoeft zich voorlopig nog geen zorgen te maken dat muziekclips van eigen bodem worden verwijderd. In Groot-Brittannië en Duitsland werden onlangs de muziekclips op YouTube geblokkeerd na mislukte onderhandelingen over muziekrechten.

Auteursrechtenorganisatie Buma/Stemra heeft een overeenkomst met Google: "En dat is al een paar jaar zo." Volgens Antal de Waij, manager digital en crossmedia bij Buma/Stemra, is er ‘geen enkele aanleiding' om te denken dat hetzelfde in Nederland zal gebeuren: "Het loopt prima." Er zijn op dit moment geen odnerhandelingen gaande.



Volgens Google vraagt GEMA, de Duitse organisatie die de muziekrechten int voor artiesten en componisten, een veel te hoge prijs en is in de overeenkomst niet precies duidelijk welke video's er allemaal onder vallen. "In elke land gaan die onderhandelingen anders", is het enige dat De Waij nog kwijt wil.