Zoals vanochtend aangegeven staan vandaag de eerste blogposts van jullie online. Ik nodig jullie uit om op onderstaande blogspots te reageren en met elkaar in discussie te gaan.
Het is trouwens weer vrijdag. Elke vrijdag post Niels dan op zijn blog 'Wilde ideeen & Nieuwe Muziek'. Weer volop interessante punten waaronder onderstaande flitsende samenvatting van de revolutie die social media op dit moment veroorzaken:
En aanvullend op vanochtend:
Het nummer 'Money for Nothing' van de Dire Straits. De eerste clip van MTV Europe waarin MTV zelf een belangrijke rol speelt.‘I want my, I want my MTV. I want my, I want my MTV.’
Dit is de originele clip waarvan Universal het helaas niet toestaat te embedden.
Bekijk hier de originele videoclip
En één van de bekendste MTV Europe VJ's ooit, namelijk Ray Cokes (ooit was Adam Curry ook VJ) in 'MTV Most Wanted':
Gegroet,
Fulco
vrijdag 25 september 2009
Music, video and gaming everywhere
Al een aantal maanden is de muziek streaming service Spotify beschikbaar voor de PC en Mac. Doormiddel van een internet verbinding is het mogelijk om naar miljoenen tracks te luisteren op het werk, thuis of, als je gebruik maakt van UMTS of andere verbindingen op je laptop, voor onderweg. Een prima service die jammergenoeg in Nederland nog niet officieel te verkrijgen is.
Sinds kort is er in Amerika en een paar andere landen een app te verkrijgen waarbij je met je iPhone of Android met een 3G netwerk kan luisteren naar alle nummers die zij aanbieden. Naast Spotify heeft ook de muziekservice Rhapsody zoʼn app gepubliceerd. Is streaming de nieuwe manier om aan muziek te komen? Of zal dit maar een tijdelijke hype zijn van enkele bedrijven die denken met advertenties snel geld te kunnen verdienen. Het viel mij namelijk al op dat er tegenwoordig, zoals aangekondigd, visuele reclame in de gratis Spotify is verwerkt. Gelukkig maken ze nog geen gebruik van audio reclame tussen de nummers door, maar dat zal ook zeer snel komen ben ik bang.
Er zijn maar weinig bedrijven die met een streaming service een grote winst maken. Vaak komt dit door het gratis aanbieden van de service of het slecht neerzetten in de markt. Youtube is hier een goed voorbeeld van. De kosten die gepaard gaan met het aanbieden van de service zijn zo hoog dat het tot op heden nog steeds niet gelukt is om een grote winst uit de website te halen. Sinds een aantal maanden lijkt het dan ook wel of ze gedwongen zijn om reclame in de filmpjes te zetten. Speculaties over wat Youtube gaat doen om het tij te keren lopen uiteen over het verhuren van films tot het gebruik van spraakherkenning, project Gaudi, om advertenties beter aan te sluiten op het filmpje dat de gebruiker aan het kijken is.
Een ander voorbeeld is het opkomende project OnLive. Een streaming service waarbij de nieuwste games gespeeld kunnen worden zonder het gebruik van de nieuwste computer. Je streamt de beelden en het geluid naar je computer of tv en stuurt de gegevens van het toetsenbord, muis of controller terug naar de servers van OnLive. Een prestigieus project dat al in de beta fase is gegaan. Ook dit is in mijn ogen een project waarbij bedrijven een nieuwe kans krijgen om zich te profileren in de computerwereld.
Mocht het project aanslaan, dan zullen er goedkopere computers op de markt komen die
functioneren als terminal op een groot netwerk. Met daarop alle gegevens en programmaʼs die jezelf gebruikt. Naast het internet abonnement betaal je een maandelijks bedrag voor alles wat je binnenhaalt via streaming. De markt zal totaal vernieuwd worden en manier van het online bestaan zal op een gegeven moment zo veranderen dat bedrijven, bijvoorbeeld de muziek industrie, niet meer bang hoeven te zijn voor het misbruik of illegaal gebruik van content dat wordt gemaakt door verschillende artiesten of programmeurs.
Zelf ben ik voor illegaal downloaden, maar ik zie zeker wel toekomst in een gecontroleerde manier van internet gebruik. Laten we deze ontwikkelingen dan ook goed volgen om te kijken wat we hier uit kunnen halen.
- Geert Verhoef
Sinds kort is er in Amerika en een paar andere landen een app te verkrijgen waarbij je met je iPhone of Android met een 3G netwerk kan luisteren naar alle nummers die zij aanbieden. Naast Spotify heeft ook de muziekservice Rhapsody zoʼn app gepubliceerd. Is streaming de nieuwe manier om aan muziek te komen? Of zal dit maar een tijdelijke hype zijn van enkele bedrijven die denken met advertenties snel geld te kunnen verdienen. Het viel mij namelijk al op dat er tegenwoordig, zoals aangekondigd, visuele reclame in de gratis Spotify is verwerkt. Gelukkig maken ze nog geen gebruik van audio reclame tussen de nummers door, maar dat zal ook zeer snel komen ben ik bang.
Er zijn maar weinig bedrijven die met een streaming service een grote winst maken. Vaak komt dit door het gratis aanbieden van de service of het slecht neerzetten in de markt. Youtube is hier een goed voorbeeld van. De kosten die gepaard gaan met het aanbieden van de service zijn zo hoog dat het tot op heden nog steeds niet gelukt is om een grote winst uit de website te halen. Sinds een aantal maanden lijkt het dan ook wel of ze gedwongen zijn om reclame in de filmpjes te zetten. Speculaties over wat Youtube gaat doen om het tij te keren lopen uiteen over het verhuren van films tot het gebruik van spraakherkenning, project Gaudi, om advertenties beter aan te sluiten op het filmpje dat de gebruiker aan het kijken is.
Een ander voorbeeld is het opkomende project OnLive. Een streaming service waarbij de nieuwste games gespeeld kunnen worden zonder het gebruik van de nieuwste computer. Je streamt de beelden en het geluid naar je computer of tv en stuurt de gegevens van het toetsenbord, muis of controller terug naar de servers van OnLive. Een prestigieus project dat al in de beta fase is gegaan. Ook dit is in mijn ogen een project waarbij bedrijven een nieuwe kans krijgen om zich te profileren in de computerwereld.
Mocht het project aanslaan, dan zullen er goedkopere computers op de markt komen die
functioneren als terminal op een groot netwerk. Met daarop alle gegevens en programmaʼs die jezelf gebruikt. Naast het internet abonnement betaal je een maandelijks bedrag voor alles wat je binnenhaalt via streaming. De markt zal totaal vernieuwd worden en manier van het online bestaan zal op een gegeven moment zo veranderen dat bedrijven, bijvoorbeeld de muziek industrie, niet meer bang hoeven te zijn voor het misbruik of illegaal gebruik van content dat wordt gemaakt door verschillende artiesten of programmeurs.
Zelf ben ik voor illegaal downloaden, maar ik zie zeker wel toekomst in een gecontroleerde manier van internet gebruik. Laten we deze ontwikkelingen dan ook goed volgen om te kijken wat we hier uit kunnen halen.
- Geert Verhoef
RIP: A Remix Manifesto
Muziek is voor iedereen. Het kan worden gemaakt door iedereen, en worden beluisterd door iedereen. Muziek is divers en persoonlijk. Muziek komt niet uit het niets. Het komt ergens vandaan. Het is bij veel verschillende muziekstijlen ook uit te pluizen waar het vandaan komt. Wie waren de inspirators van de muzikanten? Wie heeft de muzikanten leren spelen? Naar welke muziek luisteren de muzikanten zelf? Rock- en popmuziek zou al lang uitgestorven als men inspiratie niet uit bands van vroeger zou mogen halen. Hoeveel rifjes kan je op de gitaar spelen zonder stukjes van andermans rifjes te gebruiken en combineren?
Neem nu een voorbeeld aan The Rolling Stones. Het nummer ‘The Last Time’ is gebaseerd op het liedje ‘This may be the last time’ van The Staple Singers. Dertig jaar later samplede The Verve een stukje van de orkestversie van het nummer voor hun liedje ‘Bittersweet Symphony. Wat gebeurde er? The Rolling Stones klaagden The Verve aan (voor iets wat ze zelf 30 jaar geleden hadden gedaan). Hierdoor moest The Verve al het geld wat ze aan ‘Bittersweet Symphony’ hadden verdiend aan de Stones geven. Later verkochten Mick en Keith het nummer aan Nike voor een reclame campagne. Bovenstaande klinkt mij in de oren als driedubbele diefstal. Nu kan je je afvragen of The Rolling Stones ooit succesvol waren geworden als ze geen inspiratie hadden mogen ontlenen van bijvoorbeeld The Staple Singers, Robert Johnson en talloze andere muzikanten. Maar desalniettemin vonden de Stones dat The Verve misbruik hadden gemaakt van iets wat zij als ‘eigen’ beschouwden. Ze waren bang om inkomsten mis te lopen. In mijn ogen is dit ‘claimgedrag’ uit de hand gelopen.
In de film RIP: A Remix Manifesto wordt op een begrijpelijke manier uitgelegd hoe ver de platenmaatschappijen gaan op het gebied van copyrights. De film gaat over Girl Talk, een dj die muziekcollages (oftewel mash-ups) maakt. Hij mixt materiaal van andere artiesten op zo’n manier samen, dat er een heel ander nummer ontstaat. Voor ieder normaal mens is hij een muzikant. Voor de wet is hij crimineel. Hij gebruikt namelijk de samples zonder toestemming van de rechthebbende. In het huidige tijdperk van het internet is het verlengde van ‘het lenen van kleine stukjes muziek van anderen’ piraterij. Oftwel het downloaden van complete albums, films of boeken. En hier is de scheidslijn vervaagd. Is het nu diefstal of inspiratie? De copyright wetten zijn vroeger namelijk in het leven geroepen om creativiteit te beschermen, en niet om creativiteit in de weg te staan. De film RIP: A Remix Manifesto is gratis te bekijken op www.ripremix.com. Let op! Beelden zijn zeer schokkend.
- Vincent Oosterveld
Neem nu een voorbeeld aan The Rolling Stones. Het nummer ‘The Last Time’ is gebaseerd op het liedje ‘This may be the last time’ van The Staple Singers. Dertig jaar later samplede The Verve een stukje van de orkestversie van het nummer voor hun liedje ‘Bittersweet Symphony. Wat gebeurde er? The Rolling Stones klaagden The Verve aan (voor iets wat ze zelf 30 jaar geleden hadden gedaan). Hierdoor moest The Verve al het geld wat ze aan ‘Bittersweet Symphony’ hadden verdiend aan de Stones geven. Later verkochten Mick en Keith het nummer aan Nike voor een reclame campagne. Bovenstaande klinkt mij in de oren als driedubbele diefstal. Nu kan je je afvragen of The Rolling Stones ooit succesvol waren geworden als ze geen inspiratie hadden mogen ontlenen van bijvoorbeeld The Staple Singers, Robert Johnson en talloze andere muzikanten. Maar desalniettemin vonden de Stones dat The Verve misbruik hadden gemaakt van iets wat zij als ‘eigen’ beschouwden. Ze waren bang om inkomsten mis te lopen. In mijn ogen is dit ‘claimgedrag’ uit de hand gelopen.
In de film RIP: A Remix Manifesto wordt op een begrijpelijke manier uitgelegd hoe ver de platenmaatschappijen gaan op het gebied van copyrights. De film gaat over Girl Talk, een dj die muziekcollages (oftewel mash-ups) maakt. Hij mixt materiaal van andere artiesten op zo’n manier samen, dat er een heel ander nummer ontstaat. Voor ieder normaal mens is hij een muzikant. Voor de wet is hij crimineel. Hij gebruikt namelijk de samples zonder toestemming van de rechthebbende. In het huidige tijdperk van het internet is het verlengde van ‘het lenen van kleine stukjes muziek van anderen’ piraterij. Oftwel het downloaden van complete albums, films of boeken. En hier is de scheidslijn vervaagd. Is het nu diefstal of inspiratie? De copyright wetten zijn vroeger namelijk in het leven geroepen om creativiteit te beschermen, en niet om creativiteit in de weg te staan. De film RIP: A Remix Manifesto is gratis te bekijken op www.ripremix.com. Let op! Beelden zijn zeer schokkend.
- Vincent Oosterveld
De hype rondom Michael Jackson
Helaas kwam op donderdag 25 juni 2009 het slechte nieuws naar buiten: Michael Jackson is overleden. Voordat het nieuws officieel werd bevestigd, werd er al veel over gespeculeerd. Veel fans verzamelde zich in Los Angeles zowel bij zijn tijdelijke huis als bij het ziekenhuis. Vanaf dat moment stond al het nieuws in het teken van Michael Jackson.
Grote popsterren, producers en platenmaatschappijen hadden niets anders dan lovende woorden over hem. Ze vonden het erg belangrijk en wilde maar wat graag zijn zegje doen over wat voor superartiest Michael Jackson was geweest, wat diegene ermee gemeen had en ‘That it’s just a waste that a big star like Michael Jackson is gone’.
Op MTV werd je ermee dood gegooid: “The life of Michael Jackson” die elke dag werd uitgezonden. Iedere ochtend kwamen de singles van Michael voorbij. En nu nog steeds zendt MTV ze uit, weliswaar in mindere mate. Hetgeen waar ik op doel is dat er voor zijn dood weinig tot geen aandacht aan hem werd besteed, en nu ineens in groten getale. Zowel logisch als onlogisch, maar waarom nu ineens wel? Hij stelde voor de meeste mensen weinig voor, voor zijn dood. Waarom moet hij nu ineens de hemel in geprezen worden?
Ook op straat werd veel gepraat over de dood van Michael Jackson. Maar als we gaan kijken naar de maanden/jaren voordat hij was overleden, dan werd er niets positief over hem gesproken. Hij werd beschreven als een zielig mannetje met het “Peter Pan-syndroom”, en hij is verschillende keren verdacht van kindermisbruik. Ook dat leverde alleen maar negatieve publiciteit.
De laatste jaren kampte Michael Jackson met grote schulden. Een oplossing daarvoor was het geven van de tour: ‘This is it’ met ongeveer 50 optredens. Nadat dit nieuws bekend werd gemaakt was er een run op het krijgen van een kaartje, iedereen wilde The King of Pop zien. Het zou een groot spektakel worden, aangezien hij sinds 2001 niet meer had opgetreden. Tijdens de live persconferentie die hij op 5 maart 2009 gaf, bracht hij het nieuws dat er nieuwe tour kwam en dat dit de allerlaatste zou zijn. De shows waren dan ook binnen no-time uitverkocht.
Afgelopen weekend werden de MTV awards in New York uitgereikt. Een deel van de awardshow stond in het teken van Michael Jackson. Madonna en Janet Jackson hebben een hulde gebracht aan de overleden popster. Madonna gaf het startschot voor de ceremonie. In een eerbetuiging noemde ‘The Queen of Pop’ Michael Jackson “een van de grootste talenten die de mensheid gekend heeft”. Ze voegde er aan toe: “Jackson gaf jullie niet enkel zin om te dansen, maar hij liet jullie ook geloven dat jullie konden vliegen. Lang leve de King!” Nummers werden gecoverd, een paar mooie danspasjes erbij en als kers op de taart: Janet die het nummer “Scream” (wat zij samen met haar broer heeft uitgebracht in 1995) uitvoerde. Iedereen die aanwezig was bij de awardshow ging staan, zong en danste mee. Wat een jeugdsentiment en wat vond iedereen het toch fantastisch dat Janet Jackson dát nummer zong als eerbetoon aan haar broer.
Grote popsterren, producers en platenmaatschappijen hadden niets anders dan lovende woorden over hem. Ze vonden het erg belangrijk en wilde maar wat graag zijn zegje doen over wat voor superartiest Michael Jackson was geweest, wat diegene ermee gemeen had en ‘That it’s just a waste that a big star like Michael Jackson is gone’.
Op MTV werd je ermee dood gegooid: “The life of Michael Jackson” die elke dag werd uitgezonden. Iedere ochtend kwamen de singles van Michael voorbij. En nu nog steeds zendt MTV ze uit, weliswaar in mindere mate. Hetgeen waar ik op doel is dat er voor zijn dood weinig tot geen aandacht aan hem werd besteed, en nu ineens in groten getale. Zowel logisch als onlogisch, maar waarom nu ineens wel? Hij stelde voor de meeste mensen weinig voor, voor zijn dood. Waarom moet hij nu ineens de hemel in geprezen worden?
Ook op straat werd veel gepraat over de dood van Michael Jackson. Maar als we gaan kijken naar de maanden/jaren voordat hij was overleden, dan werd er niets positief over hem gesproken. Hij werd beschreven als een zielig mannetje met het “Peter Pan-syndroom”, en hij is verschillende keren verdacht van kindermisbruik. Ook dat leverde alleen maar negatieve publiciteit.
De laatste jaren kampte Michael Jackson met grote schulden. Een oplossing daarvoor was het geven van de tour: ‘This is it’ met ongeveer 50 optredens. Nadat dit nieuws bekend werd gemaakt was er een run op het krijgen van een kaartje, iedereen wilde The King of Pop zien. Het zou een groot spektakel worden, aangezien hij sinds 2001 niet meer had opgetreden. Tijdens de live persconferentie die hij op 5 maart 2009 gaf, bracht hij het nieuws dat er nieuwe tour kwam en dat dit de allerlaatste zou zijn. De shows waren dan ook binnen no-time uitverkocht.
Afgelopen weekend werden de MTV awards in New York uitgereikt. Een deel van de awardshow stond in het teken van Michael Jackson. Madonna en Janet Jackson hebben een hulde gebracht aan de overleden popster. Madonna gaf het startschot voor de ceremonie. In een eerbetuiging noemde ‘The Queen of Pop’ Michael Jackson “een van de grootste talenten die de mensheid gekend heeft”. Ze voegde er aan toe: “Jackson gaf jullie niet enkel zin om te dansen, maar hij liet jullie ook geloven dat jullie konden vliegen. Lang leve de King!” Nummers werden gecoverd, een paar mooie danspasjes erbij en als kers op de taart: Janet die het nummer “Scream” (wat zij samen met haar broer heeft uitgebracht in 1995) uitvoerde. Iedereen die aanwezig was bij de awardshow ging staan, zong en danste mee. Wat een jeugdsentiment en wat vond iedereen het toch fantastisch dat Janet Jackson dát nummer zong als eerbetoon aan haar broer.
Nu ben ik zelf geen grote fan van Michael Jackson, nooit geweest eigenlijk maar wat hij deed was briljant. Als ik kijk naar mijn huisgenoot die al sinds zijn 5e ‘verslaafd’ is aan Michael Jackson: hij heeft alle cd’s/dvd’s, boeken en tijdschriften, en verschillende posters van hem in zijn bezit. Jarenlang werd hij voor de gek gehouden omdat hij fan was van Michael. En nu, sinds donderdag 25 juni 2009 staat heel de wereld op zijn kop: iedereen MOET een cd/dvd van Michael Jackson in zijn bezit hebben. Biografieën, boeken, posters, gadgets vliegen als warme broodjes over de toonbank. (zie hierboven foto van Nike die Michael Jackson-schoenen heeft gereleased vlak na zijn dood) Michael is nu ineens wél weer tof, en iedereen vindt zijn muziek nu wel goed (waar ik overigens ook aan twijfel)! Dit is toch te belachelijk voor woorden. Uitbuiten noem ik dit. Een man die al op jonge leeftijd is begonnen met het maken van muziek en daar behoorlijk goed in was. En (dat moet ook gezegd worden) hij heeft daar ook verschillende jaren profijt van gehad, maar werd de laatste jaren zo de grond in geboord. Nadat ‘The King of Pop’ is overleden, is dit hele mediacircus begonnen. Moet men als artiest tegenwoordig eerst maar doodgaan om volledig respect te krijgen? Be-la-che-lijk! Als Michael Jackson maar zo weinig voor de mensen betekende toentertijd, houdt dan alstublieft op met lovende woorden te geven over ‘The King of Pop’!
- Lotte Monfrooij
Cd-Sponsoring
Het is algemeen bekend dat de sterk dalende cd-verkoop de platenmaatschappijen een flinke koppijn hebben gezorgd. Eerdere pogingen met lokkertjes als extra content op het schijfje zelf, hebben het publiek niet teruggewonnen en men is massaal gaan downloaden. Nu lijkt het alsof er een enigszins creatieve manier gevonden is om toch uit de kosten te komen van de cd-productie.
Zo meldde De Telegraaf van 7 september j.l. dat Def Jam Records (Onderdeel van Univeral Music Group), voor het nieuwste album van Mariah Carey, een sponsordeal heeft gesloten met o.a. het verkeersbureau van de Bahama's en enkele cosmeticaproducenten. Op zich geen slecht idee, maar valt er echt nog wat te verdienen met cd-verkoop? En wat moet daar tegenover staan?
Def Jam biedt eigenlijk niet zo heel veel nieuws aan: Een cd met begeleidend boekje. Klein verschil is dat het boekje niet alleen cd-gerelateerde informatie zal bevatten, maar een mini-tijdschrift wordt mede-ontworpen door Elle. Net als Elle, zal het tijdschriftje veel lifestyle advertising bevatten die het Mariah-doelgroep wellicht zal aanspreken. Mode- en parfummerken, champagneproducenten en toerismebureaus hebben Def Jam de kosten van de cd-productie (naar verluidt zo'n 4,5 miljoen euro) bespaard. Dit zou betekenen dat Mariahs album voor een aantrekkelijk prijsje kan worden aangeboden en dat er ook aardig op te verdienen valt – iets wat tegenwoordig geen makkelijk prestatie lijkt te zijn. Mocht dit nu een bewezen succesformule worden, dan zal het waarschijnlijk als standaard businessmodel worden gebruikt binnen de platenindustrie.
Ik denk dat zo'n businessmodel voornamelijk voor de grote maatschappijen zal werken. Partnerschappen tussen deze maatschappijen en sponsors worden dan een bundeling van marketingkrachten. De exposure die zo'n artiest kan bieden is aantrekkelijk voor de sponsors en deze sponsors bieden de platenmaatschappijen de mogelijkheid om de cd op een andere plekken te verkopen (bijvoorbeeld in de parfumschappen in het geval van Mariah). Toch zie ik dit niet voor alle artiesten en muziekgenres werken, een artiest als Mariah Carey zal misschien geen probleem ondervinden met dit soort schaamteloze product placement, maar het zal niet bij iedereen passen. Sponsors met veel geld zijn op hun beurt op zoek naar hitlijstentoppers. Ook dient het publiek niet te worden onderschat: consumenten zijn veel kieskeuriger en gemakzuchtig geworden. Om 'The Future of Music' nog maar eens te citeren “The bottom line: customers do what they think is right for themselves, (…) The only thing that works is added value.' Een mini-glossy met de toevoeging van Elizabeth Arden kortingsbonnen zal niet ieder hart sneller doen kloppen.
Ik zie dit als een manier om de platenmaatschappijen de cd als tastbaar promotiemiddel iets langer in leven te laten houden. Het zal een merkgevoelige doelgroep aanspreken en populaire artiesten zullen hun gezicht makkelijk aan zulke campagnes kunnen lenen. De platenmaatschappijen zullen dan al te graag nog een laatste keer willen profiteren van de cd-verkoop van hun grootste artiesten. Hoe lang dit model in stand gehouden kan worden, hangt uiteindelijk af van de houdbaarheidsdatum van de aantrekkelijkheid van de cd als product zelf. Het is niet ondenkbaar dat zulke partnerschappen ook in digitale vorm verder ontwikkeld kunnen worden, maar op het net wordt iedereen al overspoeld met ongewenste reclame.
Persoonlijk zit mijn probleem met sponsoring in het nadelig effect op dat het op het imago van het artiest kan hebben. Dit zal niet iedereen storen natuurlijk, maar ik betwijfel of ik de enige ben die niet een beetje genoeg heeft van popsterren die je frisdrank, kleding en parfum proberen aan te smeren.
- Jenna Anderson
Zo meldde De Telegraaf van 7 september j.l. dat Def Jam Records (Onderdeel van Univeral Music Group), voor het nieuwste album van Mariah Carey, een sponsordeal heeft gesloten met o.a. het verkeersbureau van de Bahama's en enkele cosmeticaproducenten. Op zich geen slecht idee, maar valt er echt nog wat te verdienen met cd-verkoop? En wat moet daar tegenover staan?
Def Jam biedt eigenlijk niet zo heel veel nieuws aan: Een cd met begeleidend boekje. Klein verschil is dat het boekje niet alleen cd-gerelateerde informatie zal bevatten, maar een mini-tijdschrift wordt mede-ontworpen door Elle. Net als Elle, zal het tijdschriftje veel lifestyle advertising bevatten die het Mariah-doelgroep wellicht zal aanspreken. Mode- en parfummerken, champagneproducenten en toerismebureaus hebben Def Jam de kosten van de cd-productie (naar verluidt zo'n 4,5 miljoen euro) bespaard. Dit zou betekenen dat Mariahs album voor een aantrekkelijk prijsje kan worden aangeboden en dat er ook aardig op te verdienen valt – iets wat tegenwoordig geen makkelijk prestatie lijkt te zijn. Mocht dit nu een bewezen succesformule worden, dan zal het waarschijnlijk als standaard businessmodel worden gebruikt binnen de platenindustrie.
Ik denk dat zo'n businessmodel voornamelijk voor de grote maatschappijen zal werken. Partnerschappen tussen deze maatschappijen en sponsors worden dan een bundeling van marketingkrachten. De exposure die zo'n artiest kan bieden is aantrekkelijk voor de sponsors en deze sponsors bieden de platenmaatschappijen de mogelijkheid om de cd op een andere plekken te verkopen (bijvoorbeeld in de parfumschappen in het geval van Mariah). Toch zie ik dit niet voor alle artiesten en muziekgenres werken, een artiest als Mariah Carey zal misschien geen probleem ondervinden met dit soort schaamteloze product placement, maar het zal niet bij iedereen passen. Sponsors met veel geld zijn op hun beurt op zoek naar hitlijstentoppers. Ook dient het publiek niet te worden onderschat: consumenten zijn veel kieskeuriger en gemakzuchtig geworden. Om 'The Future of Music' nog maar eens te citeren “The bottom line: customers do what they think is right for themselves, (…) The only thing that works is added value.' Een mini-glossy met de toevoeging van Elizabeth Arden kortingsbonnen zal niet ieder hart sneller doen kloppen.
Ik zie dit als een manier om de platenmaatschappijen de cd als tastbaar promotiemiddel iets langer in leven te laten houden. Het zal een merkgevoelige doelgroep aanspreken en populaire artiesten zullen hun gezicht makkelijk aan zulke campagnes kunnen lenen. De platenmaatschappijen zullen dan al te graag nog een laatste keer willen profiteren van de cd-verkoop van hun grootste artiesten. Hoe lang dit model in stand gehouden kan worden, hangt uiteindelijk af van de houdbaarheidsdatum van de aantrekkelijkheid van de cd als product zelf. Het is niet ondenkbaar dat zulke partnerschappen ook in digitale vorm verder ontwikkeld kunnen worden, maar op het net wordt iedereen al overspoeld met ongewenste reclame.
Persoonlijk zit mijn probleem met sponsoring in het nadelig effect op dat het op het imago van het artiest kan hebben. Dit zal niet iedereen storen natuurlijk, maar ik betwijfel of ik de enige ben die niet een beetje genoeg heeft van popsterren die je frisdrank, kleding en parfum proberen aan te smeren.
- Jenna Anderson
vrijdag 4 september 2009
Nieuwe Ronde
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Vanochtend zijn we begonnen met Muzieklandschap deel 2 met ondermeer de komende weken Grote Jongens & Boevenstreken, MTV, Boy- en Girlbands (En Britney), Excessen en Gekke Verhalen en de Napster Case. Vanochtend hebben we ondermeer al gekeken naar wat 'Grote Jongens' uit de Nederlandse muziekindustrie werkzaam bij diverse management- en bookings agencies.
David Geffen met Bill Clinton
Je kan ook HIER de Modulehandleiding voor Muzieklandschap 2 downloaden.
David Geffen met Bill Clinton
Je kan ook HIER de Modulehandleiding voor Muzieklandschap 2 downloaden.
Abonneren op:
Posts (Atom)